Even iets moois nr. 489 - van Biesbosch, grienden en Veluwe

Zo, laatste blog is van alweer 5 weken terug. Komt mede doordat we laat op vakantie waren. Toch nog 23 graden vorige week: 11 's morgens en 12 in de middag. In ieder geval mooie dingen gezien in september, kijk maar.

Op de Hoge Veluwe, maar ook elders natuurlijk, woedde de bronst van de Edelherten. Altijd een schouwspel om een paar uur van te genieten. Rechts de baas, althans voor dat moment en op die plek.

Uit het struweel komt plots een groep hindes en jongere dieren, aangetrokken door de uitgestrooide appeltjes. Daaronder een hert van misschien een jaar of drie, vier, met al een paar mooie stangen.

In ieder geval nog geen concurrent voor deze stoere knaap die geen moeite heeft zijn harem bij elkaar te houden.

Waakzaam houdt het hert de dames in de gaten, alert op een in de verte burlende tegenstander.

De appeltjes trekken ook altijd wat wilde zwijnen aan. Ze laten zich zo'n fruithapje goed smaken en worden als vanzelfsprekend getolereerd door de herten.

De zon gaat al onder wanneer we op het Reemsterveld een tweede kudde Edelherten zien. Dit hert laat luidkeels horen wie de bezitter daarvan is. We blijven zolang hangen dat de boswachter zich genoodzaakt ziet ons de uitgang te wijzen. Tja, bijna opgesloten...

Inmiddels hangt bij de Rhoonse Grienden al twee weken een zeldzame juveniele Roodpootvalk rond. Hier terwijl er wat regendruppels vallen. Heel vogelend Nederland heeft het beestje al bezocht als wij ook maar eens een kijkje gaan nemen.

Roodpootvalken zijn bewoners van Oosteuropese landen, maar tijdens hun trek naar het zuiden willen vooral juvenielen wel over Nederland waaien. Zeer sporadisch, dat dan weer wel. Meest bijzondere was dat deze vogel kennelijk de mens niet kent, althans niet als gevaarlijk beschouwd. Het is bizar dat je een roofvogel zomaar kunt benaderen tot op een meter of drie. Het levert plaatjes op om te zoenen.

Zodoende loop je er eens een keertje omheen voor licht tegen, licht mee, of een raadselachtige achtergrond. Een schitterende vogel en zijn vriendelijkheid zal me lang bijblijven. Dankje rpv; het ga je goed!

Ergens in de afgelopen maand deed ik ook de Biesbosch aan. Immer veel te zien maar met foto's kom ik niet thuis; altijd te ver weg. Zoals deze, maar leuk is dat we hier toch de Krombekstrandloper kunnen herkennen. Aan zijn snavel (voor degene die wat meer hints nodig heeft.)

En mooi is het er ontegenzeggelijk!

Een Knobbelzwaan stapt in hevige doch gerechtvaardigde toorn op een soortgenoot af.

Nou kijk dan, dat moet toch minstens het tweede broedsel zijn. Waterhoentjes, hooguit een paar dagen oud.