zaterdag 28 oktober 2017

Even iets moois 296 - Herfst 4

De afgelopen dagen nogal wat paddenstoelen op de foto gezet. Een selectie, voor de liefhebbers.





Natuurlijk, de Vliegenzwam. Ik maak er een mooi symmetrisch beeld van.





Op de Veluwe treffen we dit groepje aan. Dit moet de Sombere Honingzwam zijn, een zeer algemene soort.





Ik vind het grappig om een paddenstoel van een wat grotere afstand te fotograferen. Je krijgt dan iets mee van de plek waarop hij staat (hoewel ik die dan weer vaag hou.)





Een paddenstoel in zijn eentje, terwijl daarachter een hele plakkaat zichtbaar is.





Niet alleen wij zijn geïnteresseerd...





De Witte Kluifzwam. Met zijn verfrommelde hoed, gegroefde steel en 'aangebrande' randjes een aparte verschijning.





De bossen stonden er vol mee: grote groepen van deze jongens.





Geweizwammetjes. Ze staan in groten getale op boomstronken. Het wit zijn de sporen, een kleverig poeder (ontdekte ik toen ik er een dennennaald tussenuit viste...)





Nazomeren met de caravan.





Een geheel verse Grote Stinkzwam. De sporen vormen een kleverige laag die een viezige aasgeur afgeeft. Dat trekt weer de vliegen aan die de sporen verspreiden.





Leuk, zo'n bundeltje Franjehoedjes.





Een groepje van de Grote Kale Inktzwam. De grond zit nog aan de hoeden; morgen druipen ze zwarte inkt.





Een Vliegenzwam, met op de achtergrond het hoofdkantoor van Natuurmonumenten.





Nog een paar kakelverse Vliegenzwammen, opnieuw bij Natuurmonumenten. Je ziet de blauwe vlaggen met hun logo in de achtergrond.



zaterdag 21 oktober 2017

Even iets moois nr. 295 - dagje fotohut HBN nr. 7

Een dagje in een fotohut levert altijd wat op. Al was het maar een aangenaam gesprek, een bijzondere pose van een overbekende vogel, of gewoon de kans op een nog niet eerder vastgelegde soort.
Het was geen best weer dus ik moest naar zeer hoge ISO-waarden, en de lange lens had (door gebrek aan contrast) soms moeite met de focussing. Maar zonder zon wordt een foto wel mooi egaal belicht. Best blij met de resultaten.






De Kuifmees, een zeer fotogeniek vogeltje. Lastig vast te leggen, want altijd druk en gehaast.





Terwijl een buitje neerdaalt komt de Grote Lijster langs om wat te drinken. Een schuwe vogel die zijn komst aankondigt met een droog ratelend zerrrrrrrrrr. Hij is ongeveer zo groot als een merel, maar toont op de een of andere manier nog wat forser.




Mooie vogel, zo'n Gaai. Vlaams is-ie al lang niet meer. Hij zit voor mij net achter een takje, dus ik snij de hele linkerkant er maar af. Dan lijkt het of de foto niet mislukt is.





Een Pimpelmees komt even een badje nemen. Met een beetje mikken krijg ik ook zijn spiegelbeeld er nog op.





Aha, deze hautaine blik komt van een Koperwiek en die mag dat best. Waarschijnlijk een doortrekker vanuit de Noord-Europese naaldbossen op weg naar zuidelijker oorden. Zie die rode (koperen) vlek op de flank.





Een echt bosvogeltje, die Glanskop. Makkelijk te herkennen aan zijn opgewekte wietjoe-wietjoe. Zo is-ie er, zo is-ie weg en het is wonderbaarlijk dat ik er zo'n statisch portretje van kan maken.





Over statisch portret gesproken: dat kost bij deze Zanglijster geen enkele moeite. In alle rust foerageert hij rond de waterbak en kijkt af en toe nieuwsgierig naar het spiegelruitje of hij echt iets ziet bewegen. Prachtige vogel met zijn pijlvormige vlekken.





Voor deze gast moet je akelig snel reageren. De Zwarte Mees is er in een flits, drinkt een druppie en is alweer vertrokken voordat je je lens kunt richten.





Een vaste bezoeker in elke tuin en bij elke fotohut: de Roodborst. Hoeveel foto's ik er inmiddels ook al van heb, ik blíjf er plaatjes van maken. Dat levert dan weer dit toppertje op.





Er zijn heel erg veel manieren waarop een foto kan mislukken. Hier heb ik wat vet aan een stronk gesmeerd - zorgvuldig aan de achterkant - in de hoop dat er een Boomklever op af komt. Die komt zoals we hier zien, maar het is niet de bedoeling dat hij zijn bakkes vol vet heeft bij het poseren. Gewoon een rare, mislukte foto dus, grrrrrrr....





Maar goed, het kan ook gebeuren dat een foto plots en ongewild een extraatje krijgt. Dat zien we hier. Ik maak een foto van de Grote Bonte Specht, en terwijl de camera klikt landt er een koolmees op de stam. Dat valt niet te regisseren en is gewoon een mazzeltje.





Een uiterst bezadigd vogeltje, de Vink. In alle rust verorbert hij wat zaadjes en neemt dan uitgebreid de tijd om zich te laten fotograferen. Hij heeft de winterjas al aan.





Hier een Winterkoning en dat is dan weer een echt ADHD-vogeltje. Je ziet hier mooi de tekening op zijn rug en flanken.





De Koolmees neemt even een bad, tussen de bedrijven door.


woensdag 11 oktober 2017

Even iets moois nr. 294 - Herfst 3

Nog wat herfstige plaatjes.





Een Eekhoorn heeft een nootje gekaapt uit het bergje dat we voor hem hebben neergelegd. Soms eet hij er eentje zelf op, de rest begraaft hij voor de koude dagen.





Een Inktzwam, op het punt geheel te vervloeien tot drabbige, zwarte inkt.





Vlak naast de caravan zingt de Roodborst. Ik loop er een beetje omheen, zoekend naar de mooiste en kleurrijkste achtergrond. Hij kijkt me niet begrijpend aan...





Zoals meestal op boscampings zijn er Eekhoorns en die worden enthousiast gevoerd en zijn daarom niet schuw. Met een beetje geduld heb je een mooi plaatje voor het uitzoeken.





Op de grens tussen heide en beukenbos treffen we de niet zeldzame Homo Sapiens aan, ondersoort bicyclettus. Onze aanwezigheid wordt genegeerd, dus we kunnen op ons gemak uitkiezen hoe we hem op de plaat vereeuwigen.





Een groepje Porseleinzwammen. Ik probeer er iets artistiekerigs van te maken, maar vraag me af of dat eigenlijk wel gelukt is.





Bij mijn weten nooit eerder gezien: de Fluweelboleet. Hij ziet er eigenlijk een beetje streng uit met die grijze hoed. 


Even iets moois nr. 293 - Herfst 2 (Hoge Veluwe)

Ik breng een halve dag door in het park De Hoge Veluwe, in de hoop op mooie paddenstoelen en misschien nog iets van de bronst van de edelherten...





Eerst maar even naar de vogelkijkhut, bij de ingang Otterlo. Maar langs het pad daarheen tref ik een aantal exemplaren van de Valse Kopergroenzwam. Daar kan ik niet zomaar aan voorbij lopen natuurlijk.





Vanuit de hut zie je de vogels heel dichtbij. Hij is qua licht ook niet heel makkelijk. Hier een Glanskop in het zonnetje, terwijl de achtergrond in de schaduw ligt.





Zo, die heb ik in geen jaren gezien, laat staan dat ik er een foto van heb. Het is de Zwarte Mees, die in de verte wat lijkt op de koolmees (maar bij nadere beschouwing toch echt heel anders is.) Leuk, snel en schuw vogeltje, dat ook nog eens telkens wordt weggejaagd door andere mezen.





Ineens zie ik een stronk die vol staat met Haarmosjes. Het is zo'n rommelig landschapje dat ik op goed geluk maar wat klik, want ik vind ze altijd erg prachtig.





Fraai, zo'n Koraalzwammetje. Als vuurtongetjes reiken ze omhoog, maar je ontdekt ze niet heel makkelijk. Ze zijn op z'n hoogst enkele centimeters groot.





Een aardige familiefoto, maar wie staan er eigenlijk op?





Leuke, kleine paddenstoeltjes. Ze doen me denken aan de Rode Zwavelkop, maar lijken toch ook net weer anders.





Nee, de Edelhertenbronst is voorbij. In laag tegenlicht staat een groepje vrouwtjes rustig te grazen, met af en toe een alerte blik naar die fotograaf.





De schemer is al gevallen wanneer een drietal Raven langs vliegt. Aan hun schorre 'wrok-wrok' zou je niet direct zeggen dat het een zangvogel is, en wel de grootste die we kennen.

Even iets moois nr. 292 - Herfst 1

De afgelopen tijd maakte ik aardig wat foto's in en rond de bossen, waar de herfstsfeer al goed was te voelen, te ruiken en te zien.





Een weekendje op de camping (in dit geval de Harskamperdennen) levert aardige ontmoetingen op met de Eekhoorns. Deze zit op een stronk. Direct zonlicht valt op zijn lijf, terwijl het achterliggende bos donker is. Een bijzonder gezicht.




 

Op strategische plekken leggen we een bergje pelpinda's neer. Ze krijgen het er erg druk mee. Telkens komen ze er eentje halen en die begraven ze dan op een willekeurig plekje in het bos. Of ze die ooit gaan terugvinden?





Rond Lage Vuursche wemelt het van de paddenstoelen. Hier een Vliegenzwam, of misschien maar een halve. Zie ik een mooie paddenstoel dan maak ik niet gelijk een foto, maar loop er eerst maar eens omheen, kijk naar de achtergrond, zoek naar een compositie. Zo'n foto maken kost me dan ook al gauw een kwartier tot een half uur.





Ik vermoed dat we hier het Stobbezwammetje zien. Het determineren van paddenstoelen is werkelijk akelig moeilijk en ik heb al heel wat tijd door de paddenstoelengids zitten bladeren.





Niet dat alles zo moeilijk is. We zien hier het Gewoon Eekhoorntjesbrood, een 'uitstekende consumptiepaddenstoel' zegt het dikke boek. Ik vind 'm vooral fotogeniek en laat hem graag staan.





Maar deze? Geen enkel idee. Hij stond daar zomaar in zijn eentje en ik vind het een bijzonder gezicht.




Op de stam van een boom tref ik een groepje Schubbige Bundelzwammen (denk ik) aan. Een fraai gezicht.





Dit lijkt me de Echte Vuurzwam; werd vroeger ook wel als brandstof gebruikt.





Daar word ik altijd weer een beetje blij van: de Parelstuifzwam. Door zijn witte kleur valt hij onmiddellijk op tussen de herfstkleuren.





Ik zie een rare prop in het bos, maar dichterbij gekomen zie ik het: de Rechte Koraalzwam.