zondag 20 november 2016

Even iets uhh... anders - nr. 264

In het Noordbrabants museum is een tentoonstelling te zien van Claire Morgan, getiteld 'The Sound of Silence.' Haar installaties bevatten opgezette dieren in geometrische vormen, die de poging van de mens om de natuur te bedwingen verbeelden. Door ook plastic te verwerken belicht de kunstenares ook de destructieve relatie tussen mens en natuur. Zeer indrukwekkend.





Kerkuil in een omgeving van duizenden bloempluizen.





Oehoe tussen de stukjes plastic.





Sperwer op zijn uitkijkpost. 





Vos.





Roek.





Twee Merels in een 'bol' van duizenden vliegjes, met wiskundige precisie aaneen geregen en gepositioneerd.





De 'bol' trekt belangstelling en wekt verbazing.





De poes kijkt gebiologeerd naar een bol van aan draden geregen stukjes plastic en dode vliegen. Ik moet even speuren waar ze naar kijkt...





... maar dan ontdek ik tussen de stukje plastic een Kerkuil.





In een omgeving van paardenbloempluizen zien we de schitterende Atlasvlinder.


Al met al een expositie die je raakt. Met een verwarrend gevoel van heimwee en een lichte onrust vertrekken we weer.

vrijdag 4 november 2016

Even iets moois nr. 263 - Herfst...

Rond Hilversum vinden we talloze buitenplaatsen, waarvan een groot deel vrij toegankelijk is. Ze staan bekend om hun rijkdom aan paddenstoelen. De volgende foto's maakte ik allemaal rond het bezoekerscentrum van Natuurmonumenten.





Vliegenzwammen zijn er maar zat dit jaar. Vraag is: kan ik er een boeiend plaatje van maken?





Van mij mag het altijd wel herfst zijn. Ik hou van de vochtige kilte in het bos en de muffe geur van versterf.





Schubbige Bundelzwammen, hier op de voet van een omgevallen loofboom.





Fascinerend, hoe dood hout wordt besprongen door dit soort parasieten.





Een paddenstoel met opstaande hoed fotografeer ik half van onderen. Het lijkt de schemerlamp van oma wel...





Zo'n groepje kleine paddenstoelen vormt een interessant mini-landschapje.





Zowel bomen als paddenstoelen lijken te leiden te hebben van een te lange periode van droogte. Desondanks zijn er mooie herfstkleuren te bewonderen.





Een dichte groep Zwavelkopjes (?)





Herfstkleuren aan een beukenlaantje.





Paddenstoelen dragen soms fantasierijke namen. Wat te denken van deze Prachtvlamhoed?





Van deze zou je de naam zomaar kunnen raden: Goudvliesbundelzwam.





Oesterzwam, naar verluidt een lekkernij. Ik heb ze maar laten staan...





We stuiten op een plek waar wel zowat 30 Vliegenzwammen staan. De meeste zijn stuk of verdroogd, maar dit groepje ziet er nog wel aardig uit.





Nóg een Vliegenzwam. Dat zijn toch de paddenstoelen die je terugvoeren naar je kleutertijd; de periode van geheimzinnige verhalen over kaboutertjes en hun huisjes.





Het Capitool. In de periode 1981 - 1995 werd vanuit hier een discussieprogramma uitgezonden. Het werd opgevolgd door Buitenhof en dat werd gewoon in een studio openomen.


Even iets moois nr. 262 - Kraanvogels

Vanaf half oktober trekken de kraanvogels van noord naar zuid, hoofdzakelijk over Duitsland. Ze maken altijd met tienduizenden een tussenstop op de stoppelvelden rond Diepholz, een stukje onder Bremen.





Het is een groot gebied waar ze zich ophouden, dus het is een kwestie van zachtjes rijden over de boerenweggetjes, op zoek naar grijze vlekken in het landschap.





Het zijn zo'n beetje de meest schuwe vogels die ik ken, en ik ben dan ook blij verrast dat deze niet gelijk op de wieken gaat. 





We treffen ook nog deze Grote Zilverreiger, dus die pakken we maar even mee. Wat een geweldig saai plaatje zeg...




I

In de verte zie je soms grote groepen van wel een paar honderd exemplaren; dichterbij zie je meestal foeragerende gezinnetjes: twee volwassen vogels met meestal twee juvenielen. Die laatste zijn bruinachtig.





Het is wel een fotogeniek gezicht, zo'n grote vogel tussen de stoppels. Die pluim die je ziet is niet zijn staart; het zijn de gevingerde uiteinden van zijn vleugels (de zogenaamde tertials) die ruim voorbij de romp steken.





Hier zien we zo'n gezinnetje. Ik zoom wat uit, zodat we ook wat zien van het landschap.





 Mooi ook, dat rode kleine petje bij de volwassen vogels.





Dit is de eerste tussenstop. Ze blijven een week of wat, rusten uit en vreten zich lekker vol. Daarna trekken ze door naar Lac du Der, een stukje onder Parijs. Daar brengt een deel de winter door, de rest trekt verder zuidwaarts naar Spanje of Noord-Afrika.





Dat ze in deze omgeving verblijven heeft een goede reden. Op de stoppelvelden is veel voedsel te vinden, maar er zijn ook grote oppervlakten aan moeras. Dan kunnen ze slapen met hun voeten in het water zodat de vossen er niet bij kunnen.