woensdag 29 november 2017

Even iets moois nr. 300 - Kleurige vogeltjes...

Afgelopen dagen toch maar eens werk gemaakt van de vogels in eigen tuin. De zonnebloempitten trekken hordes groenlingen aan, maar ook de vinken en mezen melden zich. Eerst zoeken of er in een nieuwbouwtuin een zichtlijn beschikbaar is die een rustige achtergrond geeft; wat takjes en stronkjes neerzetten, evenals een spa; schuurdeur op een kier met een kleedje over de camera; warme schoenen en broek aan en het feest kan beginnen...





Yes, daar hoopte ik al op: een fraai portret van de Groenling. Ze zijn gek op de zonnebloempitten en ik voer kilo's per week!




Een Vink, knabbelend op een zonnebloempitje.





In de Kennemerduinen gingen we nog even op jacht naar de grote kruisbekken. Jawel, ze vlogen over, maar eenmaal gehold naar de plek waar ze landden waren ze alweer weg. In het Vogelmeer was een Dodaars aan het vissen. Hij oogt een beetje saai, in winterkleed.





Oeps, dan is dit allesbehalve saai. Op Schiphol vertoeft al een paar weken een Woestijntapuit! Zoals de naam al doet vermoeden is dat een Zeer Zeldzame Verschijning in onze lage landen. Hij trekt dan ook hordes kijkers en fotografen. Het beestje is volledig op zijn gemak met al die toeschouwers, en zoekt onverstoorbaar naar insectjes op een grote hoop grond en zand.





Nou, nog maar eentje dan. Zo vaak zult u hem niet gezien hebben...





Terug naar de tuin. De lage zon beschijnt fraai de achtergrond van klimop, en dat geeft zo'n foto van een heel gewone Vink toch iets feestelijks.




Een Pimpelmees. Die heeft vooral interesse in de zoutloze pindakaas, waar hij moet concurreren met de spreeuwen. Hij zet maar alvast zijn kuif op en maakt zijn borst breed. Toch een stoere verschijning!





Zo, ook de Koolmees nog even 'op de schop' en dan hebben we het gros van onze tuinbezoekers langs gehad. Jammer dat ik geen ringmussen zie, maar wie weet komt dat nog.



zondag 19 november 2017

Even iets moois nr. 299 - Kraanvogels rond Diepholz (alweer)

Tja, die Kraanvogels. Ik beluit nogmaals naar Diepholz af te reizen. Zo regenachtig als de vorige keer zal het toch niet wezen. Dat klopt: het is zonnig en dat levert dan ook weer zijn uitdagingen op.





Een groepje van vier volwassen Kraanvogels. Even laten ze zich fotograferen, dan gaan ze - luid trompetterend -  op de wieken.





Met grote sprongen maakt een verre Ree zich uit de voeten.






De streek rond Diepholz bestaat uit een cultuurlandschap met verspreide boerderijen en uitgestrekte akkers. Die boerderijen zijn strak, bijna streng, en ik denk dan altijd dat dat de volksaard weerspiegelt. Hoewel ik verschillende keren in de weg stond kreeg ik van niemand een aardig hoofdknikje of vriendelijke armzwaai.





Een groepje Kraanvogels gaat op de wieken. Met straf tegenlicht krijg ik een bijna grafisch beeld, wat ik met behulp van Photoshop nog wat aandik.





Hier kun je zien dat de Kraanvogels zenuwachtig worden van mijn verre aanwezigheid. Zou ik een al te abrupte beweging maken, al is het op 100 meter, dan zijn ze ogenblikkelijk vertrokken. Ik maak van de nood een deugd, zoom nog wat uit en betrek het landschap in de compositie.



 

Behalve cultuurlandschap bevat de Diepholzer Moorniederung (zoals de naam al doet vermoeden) nogal wat moerassige gebieden. Het is juist de combinatie van geoogste maisakkers (overdag lekker de gemorste korreltjes opeten) en veen met een laagje water (slapen zonder vrees voor roofdieren) die de streek aantrekkelijk maakt als tussenstop op de trekroute. Begin van de week werd het aantal Kraanvogels nog geteld op een ruime 26.000.





Met tegenlicht zie je mooi het elegante silhouet van de Kraanvogel.





En ook in de lucht blijft het een sierlijke verschijning, ondanks zijn spanwijdte van ruim 2 meter.





Meer dan in Nederland zie je in Duitsland windmolens. Ik weet niet zeker of het een aanwinst is voor de horizon, dus ik maak er maar een plaatje van.





Zo struinen ze dan de akkers af. Die slordige bos veren aan de achterkant is niet een staart, maar zijn de 'vingers' aan de uiteinden van de vleugels; zie het silhouet hierboven. Die moet je toch ergens laten, niet waar.





Foerageren doen ze vaak in grote groepen, maar ook als gezin. Die bruinige is van dit jaar, geboren waarschijnlijk ergens in Scandinavië.





Ter afsluiting nog even een herfstig tafereeltje.


dinsdag 14 november 2017

Even iets moois nr. 298 - Herfst 5


Recentelijk waren we nog een weekendje aan het kamperen op de Veluwe.





De Ermelosche Heide; ik was er niet eerder.





We staan even stil bij een versteende kudde schapen.





Dat geeft een mooi contrast: zo'n donkere, bemoste stam tegen het lichte groengeel daarachter.





Een Geweizwammetje, hier op een stukje dood hout. Omdat het een los stronkje is kan ik het zo verplaatsen dat lichtval en achtergrond het mooist zijn.





Beetje luguber: net een hand die uit de aarde oprijst.





U kent hem: de Dikrandtonderzwam. Komt veel voor op stammen van loofbomen.





Heel veel zelfs.





Omdat het Speulderbos bekend staat om zijn 'dansende bomen' probeer ik daar mijn eigen draai aan te geven. Ik kies een wat langere sluitertijd en zwiep tijdens de opname de camera omhoog. Het geeft een bijzonder effect.





Een klein 'zwiepje' maakt een plaatje met een merkwaardige onscherpte. Apart om te zien.





Ik doe hetzelfde kunstje ook nog bij een wat donkerder stukje bos. Zo lijkt het iets van de Haagsche school of van een Franse impressionistische schilder. Ik denk dat hier toch bijna sprake is van echte Kunst...





Mooi doorkijkje ter afsluiting.


zaterdag 11 november 2017

Even iets moois nr. 297 - Kraanvogels in de regen :-(

Een dagje op zoek naar de Kraanvogels. Hoewel er rond Diepholz deze week een kleine 20.000 zijn geteld, valt het nog niet eens mee om er een paar te vinden. Of ze vliegen op 300 meter al weg; het zijn de meest schuwe vogels die ik ken. En als we dan een groepje hebben gevonden...





Ja, eindelijk een groepje van twee oudervogels met een juveniel. Maar mensen mensen, wat een hoosbui. Ik fotografeer door een dicht regengordijn en dat levert een treurig vage opname op. Heb ik weer...





Even wachten helpt ook al niet. Ja, er komen nog wat Kraanvogels bij, maar het lijkt ook nóg harder te gaan regenen. Misschien ook wel dat ze daarom niet wegvliegen...





Jammer, beter wil het niet worden. Ze maken hier een vaste tussenstop op hun reis naar het zuiden. Op de geoogste maisakkers foerageren ze op de achtergebleven korrels en rusten uit van de eerste etappe. Na een week of twee koersen ze verder zuidwaarts naar hun tweede tussenstop: het Lac du Der ten zuidoosten van Parijs. Vandaar vliegen ze verder naar Spanje of Afrika.





De dag begon overigens droog, met een rommelige en verre foto van drie Kraanvogels en... Da's leuk: pas thuis zie ik dat ze tussen een grote groep Kleine Rietganzen lopen. Mooi, die donkere koppen en de deels zwarte snavels.





Het mooiste schouwspel ontrolt zich na zonsondergang. In het allerlaatste licht verzamelen de Kraanvogels om hun slaapplaats op te zoeken. Met een beetje geluk zie je dan groepen van vele, vele honderden vogels, die luid trompetterend overvliegen. Met minder geluk zie je er twee.





Het is inmiddels zo donker dat de vogels niet meer dan silhouetten zijn die afsteken tegen de nog lichte lucht.