zaterdag 30 november 2013

De Sperweruil

Op 29 november 2013 op zoek gegaan naar de Sperweruil in Zwolle. Snel gevonden, maar wat bezielt zo'n vogel nou om op een desolaat industrieterrein te gaan zitten? Was hij zijn rustieke tak in de eeuwig zingende bossen helemaal zat en verlangde hij naar herrie en bekijks?





De vogel zit rustig in een boom. Eigenlijk een beetje te ver voor mijn bescheiden 400mm.





Telkens als hij een poot verzet ontstaat stress op de begane grond. Zit hij nu een beetje vrij? Gaat hij op jacht?





En hij gáát op jacht; op ca. 1 meter van de voeten van de kijkers ploft hij in het gras, pakt een muis en gaat die in de verte, op een hoogspanningsmast, zitten oppeuzelen. Ik ben bang dat er vandaag niet meer in zit dan wat verre foto's en zoek kleumend en nat de auto op. Terwijl ik mijn handen warm aan de koffie uit de thermosfles gebeurt het....





De uil verlaat zijn boom en vindt een ongemakkelijk houvast op de omheining van het industrieterrein. Ik vlieg de auto uit, neem geen tijd om het statief mee te graaien, en kijk langs de rug van een medefotograaf door mijn zoeker. Ik druk af met 1/60!





De vogel vliegt op en gaat een meter of wat verderop zitten, weer op een plek die me niet echt comfortabel toeschijnt. Snel pak ik mijn statief. Met een man/vrouw of 30 schieten we (vanaf een meter of 10) de plaatjes van ons leven... Dankjewel uil!

zondag 24 november 2013

Hop hop

Begin oktober is de Hop enige tijd te gast in Katwijk. Daar komen heel veel fotografen op af en dat is niet verwonderlijk. De vogel is van een exotische, extraverte schoonheid zoals we dat in ons kikkerlandje zelden zien. Bovendien totaal niet schuw. Er zijn dus heel veel mensen die heel veel hopfoto's maakten. Ik was daar eentje van...





Na een uurtje wachten worden we steels gewenkt: HIJ is er!





Tot verbazing van de bewoners vleien we ons getwintigen in het gemeentegazon. De Hop is onverstoorbaar en vervolgt de speurtocht naar zijn ontbijt.





In de achtergrond staan huizen en auto's; waar de zon die raakt ontstaan bijzondere structuren en kleuren.





Ineens is de vogel gevlogen, maar de Katwijkers hebben een vermoeden waar hij heen gaat. Met auto, fiets en te voet zoeken we in de naastgelegen volkstuinen. De meesten kiezen een standpunt met het zonnetje in de rug, maar ik kijk het tafereel even aan en hoop op een foto waarbij tegenlicht de opstaande kuif in brand zet. En warempel: dat gebeurt!





De Hop krijgt trek en struint de schrale grond af naar smakelijke larven.





Al zoekend naar lekkers komt hij onwaarschijnlijk dichtbij. Bij de rondom liggende fotografen is de ademhaling gestopt en ratelen alleen de camera's nog.





Je bent niet voor niets helemaal naar Katwijk gevlogen. Even poseren nog maar, op een visnet.





Na een grondige poetsbeurt moet alles even gerekt en gestrekt. En dan het meest onwaarschijnlijke: ik schijn helemaal in mijn eentje DEZE foto te hebben gemaakt. Hij krijgt dan ook veel waardering op birdpix.nl en wordt op 16 november 2013 op zeer groot formaat afgedrukt in het Reformatorisch Dagblad! Trots!

dinsdag 19 november 2013

HBN fotohut nr. 2: eekhoorns en bosvogels





Eind oktober huur ik hut nr. 2 van Han Bouwmeester. Deze hut staat bekend om de eekhoorn, die zich vrijwel altijd wel laat zien. En verder zijn er natuurlijk de bosvogels die even komen badderen of kijken of er nog wat voer ligt.





Jahoor, daar is de Eekhoorn. Zonder moeite vindt hij de pitjes die ik onder het mos heb verstopt.





Een Heel Deftige Koolmees, kennelijk trots op zijn kleurige ringen...





Een mooi herfsttafereel, zo'n Eekhoorn tussen de paddenstoelen.





Wat een prachtig gezicht. Een Winterkoninkje haalt wat larfjes uit het water, terwijl op de achtergrond de herfst met zijn kleuren pronkt. Het is een donkere dag, maar ISO2500 brengt uitkomst.





Hmmm, lekker zo'n pindaatje...





Een Glanskop komt even een kijkje nemen. Hyperactief en binnen een seconde weer vertrokken.





 Ook de Roodborst laat zich zien. Die kan zomaar seconden lang doodstil zitten. Best handig bij zo weinig licht.





"Beweegt er nou echt wat achter dat gordijntje, of vergis ik me..."





Vaste gast en trouwe klant van welke hut dan ook: de Grote Bonte Specht. Altijd fotogeniek met zijn rode broek.


maandag 18 november 2013

Vos in de Amsterdamse Waterleidingduinen

Dit najaar heb ik eens werk gemaakt van de vos in de Amsterdamse Waterleidingduinen. Al eerder probeerde ik er wat foto's van te maken, maar telkens liepen we elkaar mis. Deze keer lukte het wel.



De eerste vos zit in de berm en mijn aanwezigheid laat hem onverschillig. Zodoende heb ik de tijd om een compositie te zoeken en ik vind de combinatie met de kleurige duindoornbessen wel aardig.





Hij staat op en kijkt naar naderende wandelaars. Hebben die misschien wat lekkers in de rugzak?





Even nog kijkt hij rond. Dan vleit hij zich in het gras en doet zijn ogen dicht.





Een andere vos, ik denk eentje van dit jaar, is wat vrijpostiger. Hij probeert even of mijn paraplu een leuk speeltje is...





Een minuutje poseren dan maar.





Nog even komt hij langssnuffelen...





... en na een laatste blik achterom verdwijnt hij weer in het bos.

donderdag 14 november 2013

IJmuiden; de zuidpier en het naastgelegen strand





In het najaar is er altijd wel iets te beleven op en rond de zuidpier van IJmuiden. Doortrekkers en wintergasten maken het altijd weer spannend. Dat betekent plat op de buik tijgeren door het zand, of voorzichtig afdalen van de glibberige rotsblokken.





Een Visdief op het strand. Het is een saaie boel en hij geeuwt hartstochtelijk.







Een groepje Rosse Grutto's neemt een paar dagen de tijd om uit te rusten en op te vetten. De Hollandse kust is een welkome pleisterplaats op de route naar het verre zuiden.





Een Bonte Strandloper zoekt wat eetbaars in het lage water.






Terwijl ik een Kanoet probeer te benaderen strijkt plotseling een groep drieteenstrandlopers voor me neer.





Dat zie je nog niet zo vaak: Drieteenstrandlopers die zomaar even stilstaan...







Een juveniele Zwarte Zeekoet brengt vogelend Nederland in rep en roer. Zijn eetgewoonten zijn buitengewoon fotogeniek. Hij slokt doorlopend krabben en donderpadjes naar binnen.





De Paarse Strandloper in een bijzondere setting. Ik hou van deze rustige, onopvallende vogel en probeer hem heel kalm te naderen. Dat lukt aardig.





De Steenloper, altijd vriendelijk voor de fotograaf. Ga je bewegingloos op de blokken zitten, dan scharrelen ze binnen de twee meter aan je voorbij.




Deze Zilvermeeuw (1e winter?) heeft een mooie krab gevangen.





Die zien we niet vaak: de Rosse Franjepoot! Klein en beweeglijk, met ook nog een onopvallend verenkleed, valt het niet mee er een aardig plaatje van te maken.

Paddenstoelen





Het duurde even, maar toen schoten de paddenstoelen als padde.... uhhh, nou ja, er waren ineens heel veel paddenstoelen.






Vliegenzwammem. Het is even zoeken naar een aardige compositie en voorbij lopende wandelaars maken zich daar vrolijk over. Het is misschien wel geen gezicht, twee volwassen mensen die met hun neus zo ongeveer ín het mos liggen...





Bij deze paddenstoel zoek ik het vooral in de sfeer. Beetje onscherp, beetje tussen de grasjes...





Het Gewoon Eekhoorntjesbrood vind ik erg stoer, met zo'n dikke steel. Maar klein zijn ze ook; met een centimeter of drie, vier heb je het wel gehad.





Apart ding, deze Leverzwam. Ik zoek het in een zeer geringe scherptediepte om de vorm en structuur te benadrukken.





Een fraaie, elegante paddenstoel tussen de herfstbladeren.





Op een stronk staat een hele kudde Gewone Glimmerinktzwammen. Ik neem even de tijd om een aardige compositie te zoeken en voel me hier uiteindelijk bij thuis.





Die Gewone Glimmerinktzwammen staan er in verschillende stadia. Hier, met de omgekrulde hoeden , lijkt het wel een winkel in schemerlampenkappen...





Zomaar, op een bemoste stam.





Een heel apart paddenstoeltje, oprijzend van tussen de haarmosjes.





De Witte Kluifjeszwam heeft wel een zeer bijzondere vorm.





Met een gebrek aan scherpte en contrast zoek ik een bepaalde sfeer. Dit lijkt een beetje op wat ik voor ogen had, maar is het ook weer net niet.





Een Geschubde Inktzwam is bijzonder fraai, vind ik. Ik zoek er een lichte achtergrond bij en vind het zo een mooi plaatje.




Net voor het hek van de Amsterdamse Waterleidingduinen (ingang Oase) staan Houtknotszwammen op een dode boomstam. Ze hebben nog een andere naam: Dodemansvingers. Dat vergeet je dus niet meer...





Op dezelfde plek tref ik het Judasoor aan. Een grappige zwam, waarvan het nog niet meevalt zijn fotogenieke kanten goed te laten uitkomen.