zaterdag 26 oktober 2019

Even iets moois nr. 372 - paddo's I

Dit najaar zien we werkelijk een explosie van paddenstoelen. Waar je kijkt of loopt, overal zie je zwammen, boleten en hoeden. Als herfstkind geniet ik altijd buitensporig van dit jaargetij; vele honderden meters leg ik af, kruipend over de vochtige bosgrond. Ik laat u meekijken met wat ik dan allemaal tegen kom.





Tja, zo'n plaatje zegt toch wel ongeveer alles. Een tapijt van herfstbladeren; een waterig zonnetje, gefilterd door het geboomte; de geur van vocht en versterf. En op de voorgrond een paddenstoel, trots in zijn vergankelijkheid. Het is de Gewone Heksenboleet, een vrij algemene soort (die ik overigens nooit eerder had gezien.) 





U kent ze wel, die schelpjes aan de zijkant van een omgewaaide, rottende boom. Dit is het Gewoon Elfenbankje en die zie je overal.





Er zijn van die paddenstoelen waarvoor je echt met je neus op je schoenen moet lopen, anders zie je er finaal overheen. Zoals deze mini's, de Witte Taailing.





Mooi hè, zo'n beukenlaan.





Het Geweizwammetje, een dreumes van luttele centimeters, maar o zo fotogeniek. Zie je de druppeltjes aan de uiteinden?






Hele volksstammen zoeken en zien alleen maar de 'rood met witte stippen.' Een collectief maar relatief onschuldig foutje in ons aller opvoeding.





Ook een fraaie: de Zwartwordende Wasplaat. Zijn hoed lijkt ingesmeerd met een soort gelei. Hij is zwak giftig.





Onmiskenbaar: de Grote Sponszwam. Een frommeltje waar je makkelijk overheen kijkt.


zondag 13 oktober 2019

Even iets moois nr. 371 - Knabbel en Babbel

Jaren geleden las ik in een krant een stukje over Siberische Grondeekhoorns, die in het Tilburgs stadsbos zijn achtergebleven nadat een dierenparkje in 1973 het veld moest ruimen. Ik nam me voor een keer te gaan kijken en afgelopen vrijdag was het zo ver!





Soms zit het tegen, maar deze keer zat het mee. Binnen 10 minuten had ik mijn eerste eekhoorn al op de foto! Grondeekhoorns stonden model voor de bekende Disney-figuurtjes Knabbel en Babbel.





De Siberische Grondeekhoorn is klein en actief. Bovendien zijn ze nogal vocaal; met een hoge fluittoon laten ze weten waar ze zitten. Heeft u (klein)kinderen in de leeftijd van 8 tot 10: ga eens kijken en eekhoorns zoeken. Gegarandeerd een leuke middag, ook voor uzelf.





Een paar jaar geleden dreigde de hele populatie van ca. 150 diertjes op last van Brussel te worden 'opgeruimd' (het zijn tenslotte exoten die niet thuis horen in onze lage landen) maar na hevige protesten werd een oogje dicht geknepen.





Studies hebben uitgewezen dat ze vredig naast de inheemse eekhoorns leven en ook geen vogelnesten leeg vreten. In de winter komen ze wel eens wat voer snaaien dat in achtertuinen voor de vogels is gestrooid, maar de bewoners nemen dit graag voor lief. Met de belofte aan Brussel dat de diertjes nauwlettend worden gemonitord mogen ze voorlopig blijven! 





Nu we toch in de buurt zijn kijken we even rond in dierenpark De Oliemeulen. Hier een Blauwe Gifkikker.





Het park begon ooit als een reptielenzoo, vandaar dat er nogal wat leguanen en varanen zijn. Ik heb een wat angstige fascinatie voor deze beesten.





Deze Jemenkameleon heeft een prachtig patroon op zijn lijf, waardoor hij in het oerwoud volledig wegvalt tegen zijn omgeving.





Katten en katachtigen mogen zich verheugen in mijn diepe sympathie. Hier een Serval, die van nature voorkomt op droge savannes. Toch ook weer jammer, zo'n schoonheid in een kooi van enkele tientallen vierkante meters. Ik hoop niet dat dieren ooit mensen gaan houden...

zondag 6 oktober 2019

Even iets moois nr. 370 - Vlinders aan de Vliet

Bar veel regen gaven ze op voor de vrijdag. De plannen daarop aangepast en de vlinderkas in gedoken. Daar was het droog en warm.





Aan de Vliet in Leidschendam hebben ze niet alleen maar vlinders. Ook deze Groene Basilisk is er. In de bijbel spreekt Jesaja over de basilisk: "...een kind zal zijn hand steken in de kuil van de basilisk." Niet zomaar doen, want de Basilisk is weliswaar schuw, maar in het nauw gedreven zal hij fel van zich afbijten.





Omdat het nogal bewolkt was buiten, waren de vlinders erg rustig. Ik had alle tijd om te zoeken naar een mooie compositie en verdeling van scherp - onscherp. Deze Zonnepassiebloemvlinder is zodoende wonderschoon vastgelegd.





In tegenstelling tot de meeste fotografen zit ik niet te wachten tot de vlinders hun vleugels open vouwen. Ik vind ze veel fotogenieker met de vleugels dicht.






Ook al zo'n schoonheid: de Grote Page. In eerste instantie vind ik er maar eentje, maar als de lucht wat opentrekt vliegen er ineens wel een stuk of zes, zeven. Gelegenheid genoeg om er eentje te kiezen met een mooie achtergrond.





Eenzelfde Zonnepassiebloemvlinder, maar nu in een kleuriger entourage.





Ik ben een tijd blijven staan bij diezelfde struik, want er kwamen telkens nieuwe vlinders op af. Hier de Geelband-passiebloemvlinder.





Een fraaie, grote vlinder, waarvan ik alleen de Latijnse naam heb kunnen achterhalen: Idea leuconoe. Erg mooi getekend.





In een aquarium zwemmen wat Clownsvisjes. Erg fotogenieke beestjes, vooral doordat ze zich tussen de stengels van de anemoon ophouden.






In de middag trekt de bewolking grotendeels weg en we besluiten een paar uurtjes te posten bij een overdekt kijkscherm aan een plas. De hoop is dat een ijsvogel zich laat verleiden om op de tak, vlak voor dat scherm, plaats te nemen. Dat gebeurt niet. Er verschijnt wel een IJsvogelvrouw, maar die blijft ver weg, aan de overkant van de plas. Een rommelig bewijsplaatje dan maar.