Even iets moois nr. 404 - Terug naar de kust

De vogelvrije vrijdag voerde naar de kust. Ik hoopte op vroege wintergasten die nog hun kleurige zomerjas aan hadden. En natuurlijk even op bezoek bij een zeer zeldzame broedvogel: het Kleinst Waterhoen.

Drie kwartier hoef ik maar te wachten, dan laat hij zich mooi zien: een juveniel Kleinst Waterhoen. Jaarlijks zijn er slechts enkele broedgevallen in ons land en die trekken dan ook best enig bekijks. Maar of ze zich willen vertonen, dat valt moeilijk te regisseren.

Het is een klein, dik hoentje dat zich graag terugtrekt in het riet of de oevervegetatie. En dan is het gewoon geduld hebben; én een berg geluk natuurlijk.

Dezer tijd, tussen twee seizoenen in, zie je veel vogels langs de kust die daar verzamelen en opvetten als voorbereiding op de reis naar het zuiden, of een stekje zoeken om hier te overwinteren. Hier een Kemphaan die nog geen keus heeft gemaakt.

Eveneens foeragerend: een Bosruiter(tje). Die heeft echt wel een ticket naar het zuiden!

Op Neeltje Jans zitten altijd veel Kleine Mantelmeeuwen. We zien hier een juveniel die vreselijk irritant staat te bedelen om voedsel. Dat terwijl hij groter is dan de oudervogel!

Jahoor, hier heb je een wintergast in zomerjas: de Steenloper. 'Vroeger' vond ik zo'n eclipskleed niet zo mooi, maar ik moet zeggen dat mijn smaak verschuift. Best mooi eigenlijk.

Want hier zien we een andere Steenloper, maar nu in winterkleed. Minder kleurig maar even actief. Je gaat ze deze winter in grote getale zien, maar vrijwel uitsluitend aan de kust.

Leuk vogeltje dat zich meestal niet makkelijk laat fotograferen: de Bontbekplevier. Vrij dichtbij, maar groter dan een spreeuw is hij beslist niet. Dat hij toch dichtbij kwam, kwam doordat ik hem ging zitten opwachten op de route waarvan ik hoopte dat hij die zou nemen.

Hier dan nog een Tureluur in winterkleed. Hij heeft onze polders verlaten en gaat waarschijnlijk de winter trotseren aan de kust.

Ondanks het voor het zuidwesten voorspelde boze weer met regen, hagel, windstoten en onweer, genoot ik van een prettig zonnetje en een lekker windje. Ik was niet de enige...

Even iets moois nr. 403 - Dordtsche Biesbosch

De vogelvrije vrijdag bracht ik grotendeels door aan de Dordtse kant van de Biesbosch. Ik was er niet eerder en verwachtte er veel van. Dat kwam uit!

Lantaarntjes waren er veel. Hier een uitsnede van een grotere foto, even om alleen het wonderlijk gevormde lijf te laten zien; én die prachtige kleuren natuurlijk.

Kennelijk had de Dodaars succesvol gebroed. Hier een juveniel die wel kon duiken maar nog niet iets kon vangen.

Datzelfde geldt voor deze juveniele Fuut die zeurend achter zijn moeder aan dreint. "Als ik nou niet gauw een visje krijg, dan ga ik naar een andere moeder hoor." Moeder blijft er stoïcijns onder.

De Lantaarntjes waren nogal paarlustig. "In copula" in een plechtige term maar op deze foto ziet de onderliggende partij er wat hulpeloos uit.

Maar goed, het is en blijft een fotogeniek ritueel, zeker bij een rustige achtergrond.

Erg leuk was de foeragerende Kleine Zilverreiger. Hij was in eerste instantie wat verder weg dus we maakten ons klein en wachtten af. Het licht was goed en de weerspiegeling prachtig, dus daar wil je best een uurtje in steken. En zie toch wat een elegante pose!

Dat bleek een goede strategie, want hij kwam steeds dichterbij en had geen oog voor ons. Hier lijkt hij zichzelf te bewonderen, maar uiteraard had hij alleen oog voor het lekkers dat zich onder de waterspiegel ophield.

De Kleine Zilverreiger is aanzienlijk kleiner dan de bekendere grote zilver uit onze polders. Iets van tweederde hooguit, schat ik. Zijn okergele sokken maken hem (in mijn ogen) ook veel mooier en interessanter om te zien en te fotograferen. Beide jagen overigens zeer actief en meermalen zag ik hem achter een visje aanhollen.

Nog een laatste dan van de Lantaarntjes. Ik moest ze voorzichtig benaderen want bij een abrupte beweging vlogen ze weg zonder elkaar los te laten.

Even iets moois nr. 402 - Boomkikker en grondeekhoorn

Heet zou het worden, deze vogelvrije vrijdag. Dan kun je lekker thuis blijven in je prettig geïsoleerde huis en een biertje in de koelkast, maar wij kozen er voor om de wekker om 04:45 te zetten en af te reizen naar natuurgebied De Brand. Doel was de weerschijnvlinder of de ijsvogelvlinder die daar beide willen voorkomen. Ze lieten zich niet vinden. We kwamen thuis met veel foto's en met nóg meer beten, steken en prikken van allerlei insecten.

De zon is nog maar net opgestegen als we het gebied betreden. Tegenlicht en strijklicht maken het landschap zeer fotogeniek.

Hier zien we de Bloedrode Heidelibel, levensstadium 'imago.' Zo heet het als het beestje volwassen is en voorbij het larve- of nimfstadium.

Deze kent u uit de tuin: het Bont Zandoogje. Meestal zie je die met de vleugels open (bruin met gele vlekjes) maar hier zien we de onderkant. Ook mooi.

Onderwijl zijn we ook alert op Boomkikkers, waarvan een behoorlijke populatie aanwezig moet zijn. Ineens zien we een paar braamstruiken waar omheen het gras is platgetrapt. Dat betekent toch even extra goed zoeken en dat loont: een schattig Boomkikkertje op het blad van een braam!

"Maak jij effe schaduw op het kikkertje, dan krijg ik een mooi lichte achtergrond." Altijd handig wanneer je met z'n tweeën bent. De boomkikkers die we zien zijn misschien een centimeter of drie groot. Je ziet ze erg makkelijk over het hoofd. Ze zijn rustig en schrikken niet van een camera.

Een Hooibeestje in fel tegenlicht. Met opzet blijf ik op afstand omdat ik dat wel mooi vind. Zijn kleuren zijn sprekend genoeg om toch op te vallen.

Ook altijd mooi, die juffers. Goed opletten want het zijn zeer ijle beestjes waar je makkelijk overheen kijkt. Dit is een Tengere Pantserjuffer.

Geweldig toch! Dit Boomkikkertje zit als een oud mannetje te zonnen. Pootjes onder zijn lijf om verdamping van vocht te voorkomen. Te vinden in bomen en struiken in de buurt van water, want dat is weer nodig voor de voortplanting. Verder graag in de volle zon.

Het is in de Benelux de enige kikker met plakschijven aan zijn vingers en pootjes. Daardoor kan hij zonder moeite geheel verticaal of ondersteboven aan een blad hangen.

Omdat we er toch in de buurt waren brachten we in Tilburg nog kort een bezoek aan het Wandelbos. Ik hoopte op een paar aardige foto's van de daar verblijvende Grondeekhoorns, maar behalve dit snel weghollende exemplaar kreeg ik geen kans. Ook voor hen te warm waarschijnlijk. Toch even deze mislukte foto als 'bewijsplaatje.' Beter in het najaar terugkomen als ze druk doende zijn de wintervoorraad aan te leggen.

Even iets moois nr. 401 - Van dag en dauw

De vogelvrije vrijdag bleef grotendeels vogel-vrij. Vóór zonsopkomst wilden we buiten zijn, op zoek naar slapende vlinders en bedauwde libellen. Dat het 30+ graden ging worden was een extra stimulans om maar vroeg te beginnen. Het leverde memorabele plaatjes op.

Dit Icarusblauwtje is nog diep in slaap als we hem aantreffen. Miljoenen dauwdruppeltjes bedekken zijn vleugels en sprieten. Maar als de zon hem eenmaal raakt dan vliegt hij binnen een paar minuten.

Een Zwarte Heidelibel, eveneens helemaal bedekt met dauw. Die zou niet misstaan als een broche op een deftige jurk...

Dezelfde foto, maar dan een uitsnede van alleen de kop en een stukje vleugel. Is het niet wonderbaarlijk?

Dit Blauwtje is vrijwel opgedroogd; klaar om weer een nieuwe dag op te fleuren.

En ook dit Icarusblauwtje is inmiddels droog. Fijn dat we nog even een portretje van 'm mogen maken.

Moooooiiii, zo'n Bandheidelibel. Links zien we al een stukje zon dus over een paar minuten fladdert hij over het veld.

Ik vind ze onweerstaanbaar grappig die sprinkhanen. Dit moet een Veldsprinkhaan zijn.

Oei, wat een fel licht. In ieder geval zien we hier de Goudoogdaas.

Die 30 graden hebben we inmiddels bereikt. Vlinders vinden het heerlijk; fladderen van bloem tot bloem en gunnen ons nauwelijks tijd voor even een portretje. Dit is trouwens een Hooibeestje. Met zoveel zon fotografeer ik vrijwel uitsluitend met tegenlicht, al was het maar om de achtergrond een beetje rustig te houden.