Even iets moois nr. 403 - Dordtsche Biesbosch

De vogelvrije vrijdag bracht ik grotendeels door aan de Dordtse kant van de Biesbosch. Ik was er niet eerder en verwachtte er veel van. Dat kwam uit!

Lantaarntjes waren er veel. Hier een uitsnede van een grotere foto, even om alleen het wonderlijk gevormde lijf te laten zien; én die prachtige kleuren natuurlijk.

Kennelijk had de Dodaars succesvol gebroed. Hier een juveniel die wel kon duiken maar nog niet iets kon vangen.

Datzelfde geldt voor deze juveniele Fuut die zeurend achter zijn moeder aan dreint. "Als ik nou niet gauw een visje krijg, dan ga ik naar een andere moeder hoor." Moeder blijft er stoïcijns onder.

De Lantaarntjes waren nogal paarlustig. "In copula" in een plechtige term maar op deze foto ziet de onderliggende partij er wat hulpeloos uit.

Maar goed, het is en blijft een fotogeniek ritueel, zeker bij een rustige achtergrond.

Erg leuk was de foeragerende Kleine Zilverreiger. Hij was in eerste instantie wat verder weg dus we maakten ons klein en wachtten af. Het licht was goed en de weerspiegeling prachtig, dus daar wil je best een uurtje in steken. En zie toch wat een elegante pose!

Dat bleek een goede strategie, want hij kwam steeds dichterbij en had geen oog voor ons. Hier lijkt hij zichzelf te bewonderen, maar uiteraard had hij alleen oog voor het lekkers dat zich onder de waterspiegel ophield.

De Kleine Zilverreiger is aanzienlijk kleiner dan de bekendere grote zilver uit onze polders. Iets van tweederde hooguit, schat ik. Zijn okergele sokken maken hem (in mijn ogen) ook veel mooier en interessanter om te zien en te fotograferen. Beide jagen overigens zeer actief en meermalen zag ik hem achter een visje aanhollen.

Nog een laatste dan van de Lantaarntjes. Ik moest ze voorzichtig benaderen want bij een abrupte beweging vlogen ze weg zonder elkaar los te laten.