zondag 30 oktober 2022

Even iets moois nr. 493 - Paddenstoelen

Paddenstoelen; ik ben altijd weer blij dat het herfst is. Niks mis met andere seizoenen, maar als ik mocht kiezen zou het ook altijd herfst mogen zijn. Gelukkig maar dat ik niets te kiezen heb...





Al jaren hoop ik ooit een Spechtinktzwam te mogen zien en ineens: daar staat-ie! De rest van de dag loop ik op een soort roze wolk: de Spechtinktzwam eindelijk gezien!





Porseleinzwammetjes, zomaar een hele bos. Het lijkt wel of er nóg meer zijn dan andere jaren.





Nog eens Porseleinwammen, maar nu aan een boom. Dat geeft de gelegenheid ze van onderen te fotograferen en kijk eens hoe mooi dat is!





De Panteramaniet. Daar kijk ik altijd met een zeker ontzag naar, want hij bevat dezelfde giften als de vliegenzwam, maar in een hogere concentratie. Eet je hiervan, dan is dat vrijwel zeker je laatste maaltijd.





Hoe anders is dat met deze: het Gewoon Eekhoorntjesbrood. Een uitstekende consumptiepaddenstoel, zegt het paddenstoelenboek. Dat kan wel zijn, maar ik ben tevreden met een foto.





Als je niet de "rood-met-witte-stippen" hebt gezien, dan is je herfst natuurlijk niet compleet. Kunst is altijd er een aardige foto van te maken. Jonge exemplaren van de Vliegenzwam lenen zich daarvoor het best.





Ik verzuim er iets beters van te maken en dat is jammer. Mogelijk is dit de Wortelende Inktzwam, maar helemaal zeker weet ik het niet.





Makkelijker te determineren is deze tweeling: de Parelstuifzwam.


maandag 24 oktober 2022

Even iets moois n4. 492 - Balgzandpolder

De vogelvrije vrijdag voerde naar een hut van Landschap Noord-Holland, in de kop van Noord-Holland. Dankzij de verlaagde ligging van de hut, het omfloerste licht en de eigenlijk heel gewone vogels die zich wilden laten zien beleefde ik een bijna euforische dag...





Man Wintertaling staat zich in ondiep water te poetsen en laat daarmee kleuren zien die anders verborgen blijven.





Krakeenden; daar gaat het heel goed mee en ik zie er dan ook veel. Hier een vrouwtje dat door de mannelijke omstanders met meer dan gemiddelde belangstelling wordt bekeken.





Zonder dat ik dat in de gaten had staat plots een watersnip voor de hut. Hij ziet mij, ik zie hem. Twee minuten lang verroeren we ons niet. Dan gelooft hij dat het goed volk is en begint te foerageren. MAARRR... Thuis gekomen kijk ik nog eens in het vogelboek en dan zie ik dat het helemaal geen watersnip is; het is een Bokje! Nooit eerder voor de lens gehad, zelfs nooit eerder goed gezien! Zo blij met deze waarneming; en dat op maar 4 meter!





Slobeend. Prachtige eenden met een snavel uit de buitencategorie.





"Nee nee vrienden, zo wordt het niks. Allemaal in de maat graag en gelijk inzetten. Komtie: een twee drie een twee drie..."





Erg grappig: de Krakeend rechts is geobsedeerd door het duikende Dodaarsje. Hij zwemt er achteraan en probeert ook te duiken als de Dodaars dat doet. Ik vermoed dat hij hier vraagt wat een lesje duiken kost...





Een groepje van een stuk of zeven Grutto's staat in het lage water. Ik neem aan dat ze niet meer vertrekken naar het zuiden, maar hier proberen de winter te overleven. Dat doen ze dan aan onze kusten.





Had ik wel verwacht natuurlijk: de Oeverloper. Even later arriveert er zelfs een tweede. Leuke, actieve vogeltjes.





Had ik al verteld over de buitenmaatse snavel van de Slobeend? Hier mevrouw, uitgerust met hetzelfde gereedschap.





Ik sta net mijn spullen in te pakken als er plots een Kleine Zilverreiger langs de hut loopt, zoekend naar lekkere hapjes. Gauw de boel weer uit de tas...





Als afsluiter een Bergeend. Een grote eendensoort die vooral in de paartijd erg grappige geluiden maakt. De jonkies van de Bergeend zijn werkelijk de allermooiste die ik ken; een foto ervan is me nog nooit gelukt.

zondag 16 oktober 2022

Even iets moois nr. 491 - Brouwersdam

Tijdens onze vakantie in Zeeland lag een middagje Brouwersdam voor de hand. Daar was het erg rustig maar zoals altijd toch het nodige te zien.





Buiten de zomer altijd aanwezig: de Steenloper, hier nog met restanten zomerkleed. Opmerkelijk wat een schutkleur in een omgeving van basaltblokken en aangekoekte olieresten.





Deze is nog wat meer kwijt van zijn zomerkleuren. Ook hier weer hoe ze vrijwel wegvallen in hun omgeving. Want als je goed kijkt zie je er nog minstens drie!





Wat een kenmerkend silhouet hè, zo'n Aalscholver die zijn vleugels droogt.





Scholeksters zaten er veel. Ze foerageren op de mossels die onderaan de dam aan de stenen zitten geplakt. Met een paar krachtige houwen breken ze ze open en slobberen de inhoud naar binnen. Ik wees ze nog op het recept van koken in een bouillonnetje, maar daar trokken ze een vies gezicht bij.





Twee Kauwen zitten op de dam, en kijken met een zelfvoldane blik om zich heen. Ik vind ze mooi: die grijze nek, dat lichte grijsgroene oog, maar ook die olieachtige kleuren van hun verenpak.





Een ook een Kraai is niet alleen maar zwart. 





Hier nog eens dezelfde Kraai, met daarachter een Zilvermeeuw. Heel andere houding en postuur hebben ze. Ze dulden elkaar, tot de een wat te eten vindt dat de ander ook wel lust.





Een geeuwende Kokmeeuw. Vogels doen dat betrekkelijk vaak: geeuwen. De functie of de betekenis ervan ken ik niet, maar als we allebei op ons gemak zijn wil ik er wel eens op wachten.

zondag 9 oktober 2022

Even iets moois nr. 490 - zonder titel

Het wilde niet zo, afgelopen vogelvrije vrijdag. Kwam misschien - laat ik eens een oorzaak zoeken - door een paar dagen isolatie vanwege corona, wat de helderheid in het hoofd niet ten goede komt. Zodoende was ik extra blij er weer uit te mogen en maakte er maar het beste van. Eerst maar eens op zoek naar baardmannen.





Ja, die Baardmannen. Schitterende vogeltjes en dit jaargetij verleggen ze hun eetlust naar de zaden in de rietpluimen. Dat levert met een beetje geluk prachtige plaatjes op. Ik zag er best wat, hoorde er nog meer, maar een nabije foto werd me niet gegund.





Gesnapt! Zie je die donkere vlek, half achter de stam van de wilg? Daar heeft een Ransuil zich verstopt en de vraag is: wie bespiedt nu wie?





In de polder blijft deze Buizerd net lang genoeg zitten voor een portretje. Gezien de lichte iris waarschijnlijk een vogel van dit jaar.





Iets verderop zit mevrouw Torenvalk op een boerenhek. Ik wacht een poosje, in de hoop dat ze op jacht gaat en mij laat meegenieten als ze de prooi verscheurt.





Nou dat gebeurt niet. Mevrouw trekt één poot op en dommelt zachtjes in. Na een gemompeld 'welterusten' rij ik weer naar huis.


maandag 3 oktober 2022

Even iets moois nr. 489 - van Biesbosch, grienden en Veluwe

Zo, laatste blog is van alweer 5 weken terug. Komt mede doordat we laat op vakantie waren. Toch nog 23 graden vorige week: 11 's morgens en 12 in de middag. In ieder geval mooie dingen gezien in september, kijk maar.





Op de Hoge Veluwe, maar ook elders natuurlijk, woedde de bronst van de Edelherten. Altijd een schouwspel om een paar uur van te genieten. Rechts de baas, althans voor dat moment en op die plek.





Uit het struweel komt plots een groep hindes en jongere dieren, aangetrokken door de uitgestrooide appeltjes. Daaronder een hert van misschien een jaar of drie, vier, met al een paar mooie stangen.





In ieder geval nog geen concurrent voor deze stoere knaap die geen moeite heeft zijn harem bij elkaar te houden.





Waakzaam houdt het hert de dames in de gaten, alert op een in de verte burlende tegenstander.





De appeltjes trekken ook altijd wat wilde zwijnen aan. Ze laten zich zo'n fruithapje goed smaken en worden als vanzelfsprekend getolereerd door de herten.





De zon gaat al onder wanneer we op het Reemsterveld een tweede kudde Edelherten zien. Dit hert laat luidkeels horen wie de bezitter daarvan is. We blijven zolang hangen dat de boswachter zich genoodzaakt ziet ons de uitgang te wijzen. Tja, bijna opgesloten...





Inmiddels hangt bij de Rhoonse Grienden al twee weken een zeldzame juveniele Roodpootvalk rond. Hier terwijl er wat regendruppels vallen. Heel vogelend Nederland heeft het beestje al bezocht als wij ook maar eens een kijkje gaan nemen.





Roodpootvalken zijn bewoners van Oosteuropese landen, maar tijdens hun trek naar het zuiden willen vooral juvenielen wel over Nederland waaien. Zeer sporadisch, dat dan weer wel. Meest bijzondere was dat deze vogel kennelijk de mens niet kent, althans niet als gevaarlijk beschouwd. Het is bizar dat je een roofvogel zomaar kunt benaderen tot op een meter of drie. Het levert plaatjes op om te zoenen.





Zodoende loop je er eens een keertje omheen voor licht tegen, licht mee, of een raadselachtige achtergrond. Een schitterende vogel en zijn vriendelijkheid zal me lang bijblijven. Dankje rpv; het ga je goed!





Ergens in de afgelopen maand deed ik ook de Biesbosch aan. Immer veel te zien maar met foto's kom ik niet thuis; altijd te ver weg. Zoals deze, maar leuk is dat we hier toch de Krombekstrandloper kunnen herkennen. Aan zijn snavel (voor degene die wat meer hints nodig heeft.)





En mooi is het er ontegenzeggelijk!





Een Knobbelzwaan stapt in hevige doch gerechtvaardigde toorn op een soortgenoot af.





Nou kijk dan, dat moet toch minstens het tweede broedsel zijn. Waterhoentjes, hooguit een paar dagen oud.