Even iets moois nr. 270 - Ruige rijp!

Deze week trof ik het. De rijp zat centimeters dik aan bomen en struiken, precies op mijn thuiswerk dag. Ik nam een wat langere pauze...

 Een scheefgezakte boom buigt zich langzaam naar de Vecht.

Het decor langs de Vecht is sprookjesachtig. Ik heb het nog nooit zo mooi gezien.

Het donkere sleepbootje contrasteert mooi met het wit en lichtgrijs van het dunne ijslaagje.

Twee paarden staan te grazen, met de Loenderveense molen op de achtergrond. Ik besluit even te wachten, want misschien komt er wat beweging in het tafereel en wordt het beeld nog interessanter. Dat gebeurt ook.

Een flauw bocht geeft diepte in de foto.

Het ging me hier over de spiegeling. Ik moet even wachten tot twee eenden zijn voorbij gezwommen.

De Loenderveense molen vervaagt is een dun laagje mist.

Een fraai spiegeling van een karakteristiek huis langs de Vecht.

Ook echt de Vecht: de woonboten. Ze horen er gewoon bij en waar ze recentelijk zijn weggehaald mis je ze.

Wonderschoon, dit 'paleisje' tussen de hoge bomen.

Even iets moois nr. 269 - over patrijzen en uilen

De vogelvrije vrijdag kwam wat langzaam op gang. Sneeuw en ongewisse omstandigheden noopten tot een trage start. Het doel was niet al te ambitieus: een bezoek brengen aan de koppel patrijzen in Leidsche Rijn, en de ransuilen spotten in de uilenboom op de Soester duinen. Beide vond ik niet, helaas, helaas...

De Soester duinen bieden een fraaie aanblik. Er is net een buitje verse sneeuw gevallen.

Het is een prachtig gebied waarin je lang kunt wandelen. Ideaal ook voor hondenbezitters, zagen we.

Een paar grove dennen (?) steken zwart af tegen de lichte lucht. Het geeft een bijna grafisch effect.

Nog nooit gezien: in een bosje zitten zomaar 20 Tortelduiven. Erg fotogeniek is het echter niet, dus ik beperk me tot een fotootje van één Tortel.

Op een verkeersbord kijkt een Torenvalk spiedend om zich heen. We wachten even of hij wat wil vangen, maar dat gebeurt niet.

In onze tuin zit doorlopend een mevrouw Merel aan de appeltjes. Een kleurig gezicht.

Even iets moois nr. 268 - Kwade Hoek en Brouwersdam

De vogelvrije vrijdag voerde naar de Kwade Hoek, een uitgestrekt landschap van duinen, strand, meertjes, ruigte en slikken. Doel was een drietal wintergasten voor de lens te krijgen, en wel de sneeuwgors, de ijsgors en de strandleeuwerik. Om een lang verhaal kort te maken: ze lieten zich (aan ons) niet zien, ondanks uren dwalen door het gebied. Vette pech. De schoonheid van het landschap vergoedde dat wel voor een stukje.

Een zonnetje en wat wind zorgde voor een prachtig decor. Hoe mooi het ook is, ik vind het altijd moeilijk er dan ook een mooie foto van te maken.

Sowieso nooit of te nimmer de zon in de rug, dan wordt het al helemaal niks.

De Brouwersdam ligt op een steenworp afstand, dus dan daar maar even op zoek. Er lopen wat steltlopers. Ik sluip gebukt in hun richting en ga op mijn knieën zitten wachten, camera op zandhoogte. Misschien komen ze wat dichterbij, want voor hen moet ik er nu toch uitzien als aangespoeld afval. En kijk, een Zilverplevier. Een rustige maar vrij schuwe vogel; dichterbij wilde hij niet komen.

Een Wulp en een Tureluur foerageren dicht bij elkaar zonder dat dat spanningen oplevert. Je ziet hier goed het enorme verschil in grootte tussen deze twee.

Nog een keer de Tureluur, nu ietsje dichterbij. Hadden mijn gewrichten niet hinderlijk geprotesteerd dan had ik nog wel een uurtje in die houding willen wachten. Je weet maar nooit wat het oplevert...