vrijdag 27 juli 2018

Even iets moois nr. 328 - Veluwe II

Gelukkig had ik vorige week aardig wat foto's gemaakt en nog niet laten zien. Want deze vrijdag was het me toch echt te heet.





Een Sijs kijkt of de kust veilig is om wat te komen drinken.





Een juveniele Roodborst; al wel zelfstandig maar nog niet op kleur.





Ja mooi, een Goudvink in bad. Schitterende vogel die zijn komst van tevoren al aankondigt.





Op zoek naar parelmoervlinders vinden we die nergens. Wel veel Kleine Vuurvlinders. Ook mooi, daar niet van, maar toch... Ik blijf gewoontegetrouw aan de schaduwkant van het beestje.





Ook de Bruine Vuurvlinder is veel aanwezig. Fraaie tekening, en zie die roltong!





Nog niet zo fraai als zijn ouders, maar toch is deze juveniele Appelvink al een prachtige  verschijning.





Een Zanglijster wil wel even poseren. Het licht is niet egaal, maar valt in vlekken en stralen door het gebladerte heen. Dat maakt het belichten lastig, maar als het lukt dan krijg je bijna Rembrandtieke-kleuren. Hoewel ik een liefhebber ben van lichte, luchtige plaatjes heeft dit toch ook beslist wat.





En als er even geen vogel is, dan richt je toch gewoon je camera op de rond rennende muizen...

zondag 22 juli 2018

Even iets moois nr. 327 - Veluwe I

Afgelopen vrijdag voor zonsopkomst het veld in. Doel was de slapende bandheidelibel te betrappen, met dauw op de vleugels en in een aantrekkelijke biotoop. Dat lukte niet: de biotoop was geheel verdwenen, plat gemaaid. We maakten er maar het beste van...





Dit had de Veluwe kunnen zijn, maar is nog een vakantiefoto uit Denemarken. Ik ken de Geelgors niet anders dan zingend vanaf het hoogste punt en kon eerst niet vinden waar zijn gezang vandaan kwam. Wel, zoals u ziet, vanaf de grond!





Op de terugreis vanuit Denemarken deden we nog een paar dagen noordoost Groningen. Bij Nieuwe Statenzijl troffen we een familie Zwarte Roodstaart, druk bezig eten te zoeken voor de jongen. Doordat de vogel in de schaduw zit en de achtergrond (het sluisgebouw) blakert in de zon zien we alleen het silhouet. Door de kleurige elementen aan het gebouw toch een bijzonder plaatje.





Maar goed; richting Veluwe! In een randje met riet vinden we dit Lantaarntje. Nog aan het ontwaken en helemaal bedauwd, als het ware bezet met duizenden diamantjes...





Eveneens in het riet en ook nog niet opgewarmd zien we dit Icarusblauwtje. Met mijn hoofd maak ik schaduw op de vlinder, terwijl de eerste zonnestralen het riet in een warme gloed zetten. Mooi effect.





Vorig jaar verklapte iemand mij de vaste stek van een Steenuil. Omdat ik er toch langs kom pak ik die maar even mee. De Steenuil vliegt overdag en dat kun je herkennen aan de kleur van zijn ogen: niet oranje.





Op diverse plekken binnen het park De Hoge Veluwe zijn er vogelkijkhutten. De vogels komen er ongeveer op armlengte (als je lange armen hebt...) en zijn die er even niet, dan is het aardig de heen en weer hollende muizen te volgen in hun capriolen. Hier een juveniele Koolmees in een nog bleek verenpak.





Nóg een jonkie: de Pimpelmees, eveneens in een nog pluizig verenkleed.





Leuk: ook de Grauwe Vliegenvanger komt even een kijkje nemen bij de waterbak. Na lang aarzelen neemt hij zelfs snel even een badje!





Lastig: is dit nou een Glanskop of een Matkop? Ik meende uit de zang te moeten opmaken dat het om een Matkop gaat, maar als ik nu de foto goed bekijk twijfel ik steeds meer. Leuk vogeltje, dat wel.





Dat zult u met me eens zijn: op een Kruisbek wil je best een uurtje of twee wachten, zelfs op een harde houten bank. Zijn snavel is een stuk gereedschap dat is gespecialiseerd in het uitpeuteren van zaden uit dennenkegels. Een gewone maar toch bijzondere Nederlandse vogel, waarvan vooral de kleur van het mannetje (deze dus) het oog pleziert.