maandag 24 mei 2021

Even iets moois nr. 435 - Utrechtse Heuvelrug

Afgelopen vrijdag besloot ik het maar een beetje simpel te houden. Aan de hand van juichende teksten van het Utrechts Landschap koerste ik naar landgoed Den Treek, en 's middags naar plantage Willem III. Benieuwd wat ik tegen zou komen.





Den Treek bestaat uit diverse soorten landschappen en trekt zodoende enorm veel vogels. Een vogel van zandige gronden met verspreide dennen is de Boomleeuwerik. Zelfs vanaf de grond liet hij zijn melancholieke zang horen, een wijsje dat soepel naar beneden moduleert.





Den Treek. Benieuwd hoe dat eruit ziet wanneer de heide bloeit.





De Roodborsttapuit, onder vogelaars vaak afgekort tot robotap, is een liefhebber van schaars begroeide landschappen, met liefst wat heide, dennen en meidoorn. Karakteristiek is de gewoonte om altijd op een topje te gaan zitten. Hier het vrouwtje.





En hier het mannetje. Zo zie je ze vaak. Toch kijk je ze niet zomaar over het hoofd. Het zijn energieke, beweeglijke vogeltjes, met een makkelijk herkenbaar roepje: wiet trak-trak wiet.





Maar dichterbij dan 20 meter kom je niet. Jammer, want ze zijn schitterend. Het gaat trouwens goed met ze, er komen er steeds meer en een aantal overwintert hier zelfs.





Plantage Willem III is een natuurgebied en inderdaad gelegen op het terrein van een voormalige tabaksplantage. Her en der zijn de tabaksschuren gerestaureerd en weer te zien. Een kudde Damherten had ik niet verwacht, maar kennelijk zijn ze hierheen gehaald om het terrein open te houden.





En zelfs hier laat zich de Witte Kwikstaart bekijken.


zondag 16 mei 2021

Even iets moois nr. 434 - Bargerveen

De vogelvrije vrijdag voerde ons naar het Bargerveen, een van de weinige hoogveengebieden in ons land. Het is bijzonder rijk aan vogels. Ongeveer de helft van alle Nederlands grauwe klauwieren broedt er en ook de wielewaal is goed vertegenwoordigd. Mijn doel was vooral de roodpootvalk die daar al een aantal weken tamelijk honkvast zit en zich uitgebreid laat portretteren. Maar deze vrijdag... was hij er niet. Daarom fluks de aandacht gericht op wat er allemaal wel was.





Ik sta nog naast de auto als ik de camera al nodig heb. Er zit van alles in de struiken en bomen. En wat ziet mijn spiedend oog, daar door het gebladerte? Verdraaid, gelijk al een Grauwe Klauwier man. Ook mijn lensje vindt hem. En dan moet de dag nog beginnen...





Die zien we hier in het westen niet zo vaak: de Geelgors. Zingt zijn typische lied vaak vanaf het topje van een struik of boom.





En ook dat overkomt me niet zo vaak: ik loop van de ene in de andere Spotvogel. Zijn zang is zeer herkenbaar en heb je het één keer gehoord, dan onthou je het makkelijk.





Zowat in elk struikje of bosje wel te vinden: de Fitis.





Ik heb niet zoveel kijk op amfibieën, maar ik geloof dat dit de Poelkikker is.





Vaak zag ik de afgelopen weken de Gele Kwikstaart, maar nog nooit is zo'n omgeving.





En zelfs de Blauwborst was aanwezig!





Als ook de Rietgors.

Verder hebben we een tijd staan speuren naar de wielewaal die zich doorlopend liet horen in de kroon van een groepje bomen. Horen en zien zijn bij de wielewaal twee totaal verschillende begrippen die slechts zelden samenvallen. We hebben daarom maar genoten van het prachtige die-du-djoo van deze vogel.
Ook het geluid van de watersnip was interessant. Hij maakt in dit seizoen op vrij grote hoogte rondvluchten waarbij hij een soort mekkerend geluid laat horen. Dat levert hem de bijnaam 'hemelgeit' op.





Op de terugweg rijden we via de Archemerberg nabij Ommen. Daar bivakkeert al sinds bijna een week een onvolwassen Lammergier. De vogel is afkomstig van een fokprogramma, heet Eglazine, is geboren op 12 maart 2020 in Italië en uitgezet in Zuid-Frankrijk. Ze draagt twee metalen ringen om beide poten, heeft omwille van de herkenbaarheid twee gebleekte vlakken op haar vleugel en is bovendien uitgerust met een klein gps-zendertje. Zodoende weten we dat ze op 14 april begon aan haar tripje. Via Parijs en Antwerpen belandde ze bij Ommen. In ons aangeharkte landje is het vinden van een natuurlijke prooi lastig, maar gelukkig wordt ze geholpen met kadavers van dode schapen. En nu maar afwachten hoe haar planning er verder uitziet. Voor dit moment is het dé trekpleister van het gebied en ver daar buiten. Te begrijpen, met een spanwijdte van tegen de drie meter...










zondag 9 mei 2021

Even iets moois nr. 433 - Nieuwe natuur

Nieuwe natuur. Het wordt gemaakt en soms ontstaat het zomaar. En soms blijkt 'niks' toch ineens een rijkdom aan natuur te herbergen. Lees maar mee.





De Groene Jonker, een stukje gemaakte natuur. Omdat dochter graag wilde weten welke naam ze kon plakken op al die geluiden die uit het riet opstijgen. We zagen veel, hoorden nog veel meer en ik maakte een foto van een Blauwborst.





Helemaal nieuw gemaakte natuur: de Nieuwe Driemanspolder. Ik kwam daar voor het eerst en was bij de eerste aanblik euforisch: heel veel plasdras en nog niet alles dichtgegroeid met riet of andere vegetatie. Zodoende zomaar een ongehinderd zicht op deze foeragerende Groenpootruiter. Die is te herkennen aan zijn licht opwippende snavel. En zijn groene poten natuurlijk, maar van afstand is die kleur niet altijd goed te zien.





Het gebied is nog niet in bezit genomen door grauwe ganzen en daarom is er ruimte genoeg voor de Geoorde Fuut. Een fraaie futensoort; algemeen op plassen met wat begroeiing er omheen, maar een echt mooie foto had ik er nog niet van. Nu wel. Ik weet bij benadering hoe lang ze onder water blijven, dus telkens als hij onderdook nam ik een sprintje naar dichterbij de vogel. Dan liet ik me snel op mijn knieën zakken en bewoog niet meer. 





Veel Gele Kwikstaarten waren er ook, veel meer dan witte. Ik vind dat nog niet zo'n slechte ruil.





Wie - zoals ik - altijd dacht dat Kieviten tussen het gras broeden kan ik wat nieuws melden: deze zat op een bonk klei! En best lastig te ontdekken.





Blauwe Reiger op een stukje land waar kieviten broeden, dat is geen goed idee. Hij werd dan ook doorlopend aangevallen door een stuk of 10 van die luchtacrobaten.





Een Tureluur; zal ook wel een nest in de buurt hebben. Zijn kleur wijkt nauwelijks af van de ondergrond.





Ergens langs de A12 vinden we nog een stukje braak terrein. Vrijwel onbegroeid, met stenen, puinafval en andere rommel. Dan weet je het wel: hier móet de Kleine Plevier wonen! Een pionierssoort  noemen we dat. Het kostte me nogal even zoeken, want zo'n vogeltje heeft de perfecte schutkleur op die ondergrond. Beweegt hij niet, dan zie je 'm niet. 





Op hetzelfde puinige terrein struint ook een Fazantenman. Die lijkt zich overal thuis te voelen. Het zou zomaar kunnen dat dit stukje 'niets' komend jaar opgeofferd blijkt aan de vooruitgang. Dan staat er ineens een enorme loods of een ander uiterst efficiënt maar foeilelijk bouwwerk. Weg kneu, tapuit, plevier, kievit, fazant, tureluur en wat er allemaal nog meer is te vinden...





Twee Visdieven rusten wat uit op een soort reusachtige slurf.


zondag 2 mei 2021

Even iets moois nr. 432 - De bollenvelden

Al eerder zag ik dat de tulpen laat waren dit jaar. Afgelopen vrijdag toch maar gegokt dat de velden er kleurrijk bij zouden staan en dat klopte. Helaas liet het zonnetje verstek gaan; dat had de kleuren nog intenser gemaakt.





Het gros van de mensheid begeeft zich naar Hillegom en Lisse voor de bloeiende tulpen, maar ik ga liever naar de Noordoostpolder of - zoals in dit geval - de streek tussen Alkmaar en de duinen. Maar dat vertel ik verder aan niemand, anders wordt het daar ook weer druk. Nog een prettige bijkomstigheid: in dit gebied is altijd wel de nachtegaal te horen.





Mooi, zo'n veld vol paarse Tulpen. En feest voor de macrolens.





De bloem is feitelijk alleen maar een bijproduct. Het gaat om de bollen en om die gezond te kunnen oogsten straks komt er nogal wat handwerk bij kijken. Hier een ploegje mensen dat met de hand de verkeerde bollen met een of ander gemeen goedje inspuit. Dat voorkomt dat andere bollen worden aangetast. Ik neem de figuren graag mee in de foto zodat er wat contrasten ontstaan.





Bedden met Blauwe Druifjes en die zijn dan ook echt blauw.





Het blijft leuk om te experimenteren met scherp en onscherp.





En extra leuk wordt het wanneer er eentje tussen staat met een afwijkende kleur.





Met behulp van Photoshop maak ik de voorgrond onscherp zodat je vooral gekleurde banen overhoudt. Ik ga er nog eens over nadenken of ik dit mooi vind.





Een deel van de bloemen staat nog in de knop. Door wat over te belichten krijg ik mooie pasteltinten.





Als ik niet echt haast heb, dan ga ik soms naar links terwijl de navigatie me naar rechts wil hebben. Zo kwam ik plots terecht op deze historische plek in Egmond aan den Hoef. We zien hier de slotkapel die behoort bij het Slot op den Hoef, ofwel kasteel Egmond. Het kasteel zelve werd in 1573 verwoest door de Geuzen. Het standbeeld is van Lamoraal van Egmont, een man van grote betekenis voor de streek. Ik bedoel: wie kent dit plekje nou helemaal?





Een Bloesemtak op de volkstuin.





Ook op de volkstuin: een Koolmees die een hartig hapje komt brengen bij zijn vrouw, die in de nestkast op eieren zit.