Even iets moois nr. 434 - Bargerveen

De vogelvrije vrijdag voerde ons naar het Bargerveen, een van de weinige hoogveengebieden in ons land. Het is bijzonder rijk aan vogels. Ongeveer de helft van alle Nederlands grauwe klauwieren broedt er en ook de wielewaal is goed vertegenwoordigd. Mijn doel was vooral de roodpootvalk die daar al een aantal weken tamelijk honkvast zit en zich uitgebreid laat portretteren. Maar deze vrijdag... was hij er niet. Daarom fluks de aandacht gericht op wat er allemaal wel was.

Ik sta nog naast de auto als ik de camera al nodig heb. Er zit van alles in de struiken en bomen. En wat ziet mijn spiedend oog, daar door het gebladerte? Verdraaid, gelijk al een Grauwe Klauwier man. Ook mijn lensje vindt hem. En dan moet de dag nog beginnen...

Die zien we hier in het westen niet zo vaak: de Geelgors. Zingt zijn typische lied vaak vanaf het topje van een struik of boom.

En ook dat overkomt me niet zo vaak: ik loop van de ene in de andere Spotvogel. Zijn zang is zeer herkenbaar en heb je het één keer gehoord, dan onthou je het makkelijk.

Zowat in elk struikje of bosje wel te vinden: de Fitis.

Ik heb niet zoveel kijk op amfibieën, maar ik geloof dat dit de Poelkikker is.

Vaak zag ik de afgelopen weken de Gele Kwikstaart, maar nog nooit is zo'n omgeving.

En zelfs de Blauwborst was aanwezig!

Als ook de Rietgors.

Verder hebben we een tijd staan speuren naar de wielewaal die zich doorlopend liet horen in de kroon van een groepje bomen. Horen en zien zijn bij de wielewaal twee totaal verschillende begrippen die slechts zelden samenvallen. We hebben daarom maar genoten van het prachtige die-du-djoo van deze vogel.

Ook het geluid van de watersnip was interessant. Hij maakt in dit seizoen op vrij grote hoogte rondvluchten waarbij hij een soort mekkerend geluid laat horen. Dat levert hem de bijnaam 'hemelgeit' op.

Op de terugweg rijden we via de Archemerberg nabij Ommen. Daar bivakkeert al sinds bijna een week een onvolwassen Lammergier. De vogel is afkomstig van een fokprogramma, heet Eglazine, is geboren op 12 maart 2020 in Italië en uitgezet in Zuid-Frankrijk. Ze draagt twee metalen ringen om beide poten, heeft omwille van de herkenbaarheid twee gebleekte vlakken op haar vleugel en is bovendien uitgerust met een klein gps-zendertje. Zodoende weten we dat ze op 14 april begon aan haar tripje. Via Parijs en Antwerpen belandde ze bij Ommen. In ons aangeharkte landje is het vinden van een natuurlijke prooi lastig, maar gelukkig wordt ze geholpen met kadavers van dode schapen. En nu maar afwachten hoe haar planning er verder uitziet. Voor dit moment is het dé trekpleister van het gebied en ver daar buiten. Te begrijpen, met een spanwijdte van tegen de drie meter...