Even iets moois nr. 433 - Nieuwe natuur

Nieuwe natuur. Het wordt gemaakt en soms ontstaat het zomaar. En soms blijkt 'niks' toch ineens een rijkdom aan natuur te herbergen. Lees maar mee.

De Groene Jonker, een stukje gemaakte natuur. Omdat dochter graag wilde weten welke naam ze kon plakken op al die geluiden die uit het riet opstijgen. We zagen veel, hoorden nog veel meer en ik maakte een foto van een Blauwborst.

Helemaal nieuw gemaakte natuur: de Nieuwe Driemanspolder. Ik kwam daar voor het eerst en was bij de eerste aanblik euforisch: heel veel plasdras en nog niet alles dichtgegroeid met riet of andere vegetatie. Zodoende zomaar een ongehinderd zicht op deze foeragerende Groenpootruiter. Die is te herkennen aan zijn licht opwippende snavel. En zijn groene poten natuurlijk, maar van afstand is die kleur niet altijd goed te zien.

Het gebied is nog niet in bezit genomen door grauwe ganzen en daarom is er ruimte genoeg voor de Geoorde Fuut. Een fraaie futensoort; algemeen op plassen met wat begroeiing er omheen, maar een echt mooie foto had ik er nog niet van. Nu wel. Ik weet bij benadering hoe lang ze onder water blijven, dus telkens als hij onderdook nam ik een sprintje naar dichterbij de vogel. Dan liet ik me snel op mijn knieën zakken en bewoog niet meer. 

Veel Gele Kwikstaarten waren er ook, veel meer dan witte. Ik vind dat nog niet zo'n slechte ruil.

Wie - zoals ik - altijd dacht dat Kieviten tussen het gras broeden kan ik wat nieuws melden: deze zat op een bonk klei! En best lastig te ontdekken.

Blauwe Reiger op een stukje land waar kieviten broeden, dat is geen goed idee. Hij werd dan ook doorlopend aangevallen door een stuk of 10 van die luchtacrobaten.

Een Tureluur; zal ook wel een nest in de buurt hebben. Zijn kleur wijkt nauwelijks af van de ondergrond.

Ergens langs de A12 vinden we nog een stukje braak terrein. Vrijwel onbegroeid, met stenen, puinafval en andere rommel. Dan weet je het wel: hier móet de Kleine Plevier wonen! Een pionierssoort  noemen we dat. Het kostte me nogal even zoeken, want zo'n vogeltje heeft de perfecte schutkleur op die ondergrond. Beweegt hij niet, dan zie je 'm niet. 

Op hetzelfde puinige terrein struint ook een Fazantenman. Die lijkt zich overal thuis te voelen. Het zou zomaar kunnen dat dit stukje 'niets' komend jaar opgeofferd blijkt aan de vooruitgang. Dan staat er ineens een enorme loods of een ander uiterst efficiënt maar foeilelijk bouwwerk. Weg kneu, tapuit, plevier, kievit, fazant, tureluur en wat er allemaal nog meer is te vinden...

Twee Visdieven rusten wat uit op een soort reusachtige slurf.