Even iets moois nr. 547 - kleur en zwartwit in de Noordkop

Deze tijd staan de bollenvelden in de kop van Noord-Holland volop in bloei. Ondanks de kou gebneurt het gewoon: de tulpen komen uit de grond.

Prachtig, al die gekleurde vlakken. En dan met zo'n authentieke stolpboerderij op de achtergrond... Je weet dan gelijk waar het is.

Nou is zelfs in de Noordkop niet alles kleur. De Kluut is gewoon zijn zwartwitte zelf. Hier een stelletje dat wel erg gezamenlijk foerageert. Ik besluit erbij te blijven en te zien of er wat gebeurt.

Dat blijkt een goeie beslissing, want een paar minuten later legt mevrouw zich plat op het water; een niet mis te verstane uitnodiging aan meneer om serieus werk te maken van het stichten van een gezin. Meneer moet daar even over nadenken, en neemt de tijd om zich helemaal op te poetsen en mooi te maken.

Maar dan neemt hij zijn besluit en waagt de sprong...

Het blijft een schilderachtig tafereel...

In het voorjaar gaan hordes fotografen naar het Hallerbos, een stukje onder Brussel, voor het fotograferen van het wilde hyacinten-tapijt. Ik denk dat ze dan niet weten dat je dat ook kan vinden in Sintmaartensvlotbrug (heerlijk, alleen die naam al...) en dat is lang niet zo ver weg. Vertel het ze maar niet, want het is er lekker rustig.

Mooi, die opgekrulde rand.

Met best een fel zonnetje zoek ik altijd maar het tegenlicht. Dan blijven de kleuren mooi zacht.

Niet alleen blauwe Hyacinten staan er, ook roze. Hier eentje die nog aan het begin staat.

 

Even iets moois nr. 546 - Tussen riet en water

Beetje rommelig vanwege allerlei verplichtingen, maar toch een stukje van de oogst van afgelopen dagen.

Dit is de tijd van de Blauwborst. Net terug uit warmer oorden zijn er een paar weken dat hij enthousiast zingt, liefst vanaf een hoge rietstengel. Maar niet met zoveel regen en wind als we hier de afgelopen tijd hadden. Drie keer ben ik op zoek gegaan maar kwam niet verder dan dit plaatje-om-een-hoekje. Ze blijven graag in de luwte bij dit soort weer.

Ah, wat mooi, de Kievitsbloem. In tegenstelling tot de meeste mensen houdt hij van natte voeten.

Kiek nou, een Bruine Kiekendief vrouw. Zeker wanneer de weide- en watervogels jongen hebben leidt haar verschijnen tot grote paniek en agressie. Nu wiekt ze rustig over, op zoek naar een muisje. Mooi gezicht altijd wanneer ze op zoek zijn naar voedsel: een schommelende vlucht, laag boven het riet, vleugels ongeveer in v-stand, met af en toe een abrupte zwenk.

De drie musketiers. Nou ja, drie Kuifeenden, mannen. Ik sta bij een plas waar er wel een tweehonderd door elkaar krioelen. En vanwege de aanwezigheid van vrouwelijk schoon is er nogal wat rivaliteit die zich uit in veel gespetter, gekwetter en stoer gewapper met vleugels. Maar deze even niet.

Nou zeg, dat had ik dan weer heel niet verwacht. Terwijl de kuifeenden me vermaken met hun stoere gedrag zie ik daar ineens een andere soort tussen: Toppers! Als die grijze rug je niet meteen opvalt (en bij de vrouwen die grote witte snavelvlek) dan kijk je er zomaar overheen.

Ook hier zie je goed de gelijkenis: vooraan een stelletje Topper, achteraan een kuifeend man. Toppers broeden hier niet; ik neem aan dat ze op punt van vertrekken staan.

En dan moet ik het gelijk maar opbiechten: hoewel dit een zeer algemeen eendje is dat soms met duizenden in de Waddenzee verblijft, heb ik er in 15 jaar niet eentje meer gezien! Ik hoop dat u dit niet verder vertelt...

Acht, wat jammer toch dat ze zo ver weg blijven: een paartje Geoorde Fuut. Meer dan prachtig gekleurd en de pluimoortjes zijn spectaculair. Het is een van de 8 vogelsoorten die wel in mijn top 5 mag.