dinsdag 22 mei 2018

Even iets moois nr. 325 - vogelfotohut Balgzandpolder II

Het tweede deel van de dag in de hut van het Noordhollands Landschap. Saai was het niet.





Een paar Stormmeeuwen landen in het water voor de hut. Een mooie en algemene meeuwensoort.





De Krakeend met zijn nurks klinkende "kwak." Uit de verte saai grijs, van dichterbij zie je het fijn gestreept patroon van zijn borstveren.





Grauwe Gans met jongen, altijd de kop waaks naar de hut gedraaid.





Twee Kluten die synchroon foerageren.





Nog een keer de Kluut. Een schitterende vogel, maar hij kan tamelijk agressief uit de hoek komen. Hier verjaagt hij een soortgenoot.






 Tja, ze horen hier niet, maar nu ze er toch zijn genieten we er maar van. Een Brandgans, zeer met zichzelf ingenomen.






De overbekende Witte Kwikstaart, hier oefenend op een elegant danspasje.





Hé, dat is leuk! Er strijkt een Oeverloper neer. Hij is wel een uur zoet met foerageren, badderen en al die andere dingen die een Oeverloper zoal op de agenda heeft. Op een afstandje van nog geen drie meter paradeert hij langs de hut.





Met een strak zonnetje op zijn verenpak laat deze Kievit zien dat hij niet zomaar zwart-wit is. Mooi, die oliekleuren.


maandag 14 mei 2018

Even iets moois nr. 324 - DoeZoo, Leens

Afgelopen weekend vertoefden wij in het altijd mooie Groningen. We bezochten daar een kleine dierentuin: DoeZoo in Leens. Ze hadden niet alles goed voor elkaar, maar ik maakte er aardige foto's waarvan ik er hier een aantal laat zien.





Leuk, een Kameleon. Grappig hoe hij zijn ogen onafhankelijk van elkaar kan draaien in elke gewenste richting. "Hoe zouden zijn hersens dat verwerken" vroeg iemand naast mij zich af. Daar had ik zelf nog nooit bij stil gestaan...





Een Grijze Roodstaart. "Pas op, kan bijten" stond er op een bordje en de kinderen die konden lezen hielden gepaste afstand. 





Intrigerend en ook griezelig, zo'n Varaan. Zo op het oog zit er niet veel leven in, maar schijn bedriegt!





Een Baardagame in een woestijnachtige setting. Leuk gedaan. 





Dit is een Boa Constrictor. Het is een wurgslang, maar niet sterk genoeg om een mens te doden. Door de lamp die er boven hangt kleurt hij helemaal rood.





Omdat ik zijn pootring heb weggetoverd met Photoshop zou dit zomaar een echte wilde Kerkuil kunnen zijn, ergens in een donkere boerenschuur. Onwaarschijnlijk mooi, dit verenpak.





Buitengewoon schattig, deze twee Kerkuilen naast elkaar. Die witte gezichten hebben iets menselijks en roepen vertedering op. Ik moet zeggen: ik ben er niet ongevoelig voor...





Ja, hier ging het toch echt mis wat mij betreft. Vier van deze reusachtige Oehoe's in een hok van 15x5x5, dat is teveel. Ze konden het niet goed met elkaar vinden...



zondag 6 mei 2018

Even iets moois nr. 323 - vogelfotohut Balgzandpolder I

Op 4 mei een hut gehuurd van het Noordhollands Landschap. Voor mij nieuw, een hut die uitkijkt op het water met een stukje zand en een schelpenstrandje en zonder al te hoge verwachtingen sloten wij ons een dagje op. Eén ding: als ik nu maar eens een Slobeend mooi voor de lens kon krijgen...
We kregen meer, veel meer. Ik ga het maar over twee blogs laten zien.





Jahaa, de Slobeend man. Een soort niesend geluid producerend kwam hij keurig voor de hut langs defileren. Met zijn bovenmaatse snavel en kleurrijk verenpak altijd weer een fraaie verschijning.





Kuifeend man. Ik ken geloof ik geen andere eend die zulke fijne, verstilde plaatjes oplevert als de Kuifeend. Mooi ook, dat gele oog en die grijze snavel met zwarte punt. Een schoonheid, wat mij betreft.





Twee Visdiefjes strijken met enig kabaal neer; een met een visje (zandspiering?) in zijn snavel. "Let op" sis ik tegen Sjanie, want dit betekent waarschijnlijk dat het visje wordt aangeboden als huwelijkscadeau aan een partner.





Het cadeau wordt spontaan aanvaard. Dit ritueel, dat misschien vier seconden duurt, staat garant voor een nest jonge visdiefjes...





Een Kokmeeuw die een soort baltsgedrag vertoont: met gebogen kop voert hij wat elegante danspasjes uit richting een mogelijke partner.





Een groep van wel 25 Lepelaars verschijnt plots voor de hut. Een schitterend gezicht, maar voor een foto toont het allemaal wat rommelig. Ik volsta maar even met een portretje.





Foeragerende Lepelaars vormen een fascinerend gezicht. Met hun lange lepelsnavel maaien ze over de bodem en daar vissen ze kleine kreeftjes op. Hebben ze wat, dan gooien ze die met een fikse beweging van de kop naar achteren, zodat ze de buit naar binnen kunnen werken. Hier zien we het kreeftje tijdens zijn eerste en tegelijk zijn laatste luchtreis.





Ook mooie eenden: de Wintertaling. Nu is hij stil, maar een maand geleden kon je zijn melodieus "prie prie" over de plassen horen klinken.





Een Tureluur kwam even buurten. Af en toe strekte hij zijn vleugels. Alles moet toch een beetje soepel worden gehouden, nietwaar?





En soms stond hij gewoon op de uitkijk, wachtend op niks. Zijn zangerig "djuuduu" brengt hij graag ten gehore vanaf een kleine verhoging.





Tja, misschien wel de meeste elegante van onze Hollandse vogels: de Kluut. Zijn blauwgrijze poten, zijn mooie zwart-op-wit tekening en vooral zijn dunne gebogen snavel maken hem tot een absolute schoonheid van plas en wad.