Even iets moois nr. 323 - vogelfotohut Balgzandpolder I

Op 4 mei een hut gehuurd van het Noordhollands Landschap. Voor mij nieuw, een hut die uitkijkt op het water met een stukje zand en een schelpenstrandje en zonder al te hoge verwachtingen sloten wij ons een dagje op. Eén ding: als ik nu maar eens een Slobeend mooi voor de lens kon krijgen...

We kregen meer, veel meer. Ik ga het maar over twee blogs laten zien.

Jahaa, de Slobeend man. Een soort niesend geluid producerend kwam hij keurig voor de hut langs defileren. Met zijn bovenmaatse snavel en kleurrijk verenpak altijd weer een fraaie verschijning.

Kuifeend man. Ik ken geloof ik geen andere eend die zulke fijne, verstilde plaatjes oplevert als de Kuifeend. Mooi ook, dat gele oog en die grijze snavel met zwarte punt. Een schoonheid, wat mij betreft.

Twee Visdiefjes strijken met enig kabaal neer; een met een visje (zandspiering?) in zijn snavel. "Let op" sis ik tegen Sjanie, want dit betekent waarschijnlijk dat het visje wordt aangeboden als huwelijkscadeau aan een partner.

Het cadeau wordt spontaan aanvaard. Dit ritueel, dat misschien vier seconden duurt, staat garant voor een nest jonge visdiefjes...

Een Kokmeeuw die een soort baltsgedrag vertoont: met gebogen kop voert hij wat elegante danspasjes uit richting een mogelijke partner.

Een groep van wel 25 Lepelaars verschijnt plots voor de hut. Een schitterend gezicht, maar voor een foto toont het allemaal wat rommelig. Ik volsta maar even met een portretje.

Foeragerende Lepelaars vormen een fascinerend gezicht. Met hun lange lepelsnavel maaien ze over de bodem en daar vissen ze kleine kreeftjes op. Hebben ze wat, dan gooien ze die met een fikse beweging van de kop naar achteren, zodat ze de buit naar binnen kunnen werken. Hier zien we het kreeftje tijdens zijn eerste en tegelijk zijn laatste luchtreis.

Ook mooie eenden: de Wintertaling. Nu is hij stil, maar een maand geleden kon je zijn melodieus "prie prie" over de plassen horen klinken.

Een Tureluur kwam even buurten. Af en toe strekte hij zijn vleugels. Alles moet toch een beetje soepel worden gehouden, nietwaar?

En soms stond hij gewoon op de uitkijk, wachtend op niks. Zijn zangerig "djuuduu" brengt hij graag ten gehore vanaf een kleine verhoging.

Tja, misschien wel de meeste elegante van onze Hollandse vogels: de Kluut. Zijn blauwgrijze poten, zijn mooie zwart-op-wit tekening en vooral zijn dunne gebogen snavel maken hem tot een absolute schoonheid van plas en wad.