zondag 10 juni 2018

Even iets moois nr. 326 - kijkje in de polder

Door allerlei omstandigheden is er in geen weken iets gekomen van lekker vogels kijken en fotograferen. Daarom afgelopen zaterdag maar eens op zoek in de omliggende polders. Je weet maar nooit of heel gewone onderwerpen niet toch buitengewone plaatjes opleveren...





De Grutto, de koning van de weilanden. Ondanks dat zie ik ze het liefst op een paaltje en dat was me tot heden niet gelukt. Nu gelukkig wel. Hij was wat ongerust over die auto die stopte, dus ergens in het gras moeten een of meer jongen gescharreld hebben.





Altijd aanwezig: de Graspieper. Nog druk met jongen voeren, maar er was toch even tijd voor een portretje.





Eigenlijk best een raar vogeltje qua verhoudingen, die Boerenzwaluw. Ik laat er hieronder nog wat van zien.





Hoef je ook nooit naar te zoeken: de Witte Kwikstaart.





Hola, da's different cook. De Bruine Kiekendief (man) ken ik alleen van zijn schommelende vlucht boven de rietkragen, maar op een paal zag ik hem nog nooit. Ik ga die plek in de gaten houden, want misschien komt-ie een keer wat dichterbij. Een van de fraaiste roofvogels van ons land.



Daar sta ik toch elke keer weer van te kijken: een Gele Kwik in de polder, toch het domein van de witte. De gele is echt een vogel van akkerlanden, maar ik denk dat er wel twee paartjes in de weilanden huizen.





De Tureluur. Zijn jongen waren al behoorlijk groot. Sowieso houden de ouders van tureluur, grutto en kievit hun jongen wel in de gaten, maar ze moeten van jongs af aan zelf hun kostje bij elkaar zien te scharrelen.





"Twee kleine kleutertjes, die zaten op een hek..." De jonge Boerenzwaluwen zijn al vliegvlug en wachten geduldig tot pa of moe ze wat komt brengen.





Want de Boerenzwaluw wordt wel gevoerd tot hij zelf heeft geleerd zijn eten te vangen. Dat voeren duurt overigens ongeveer een kwart seconde, geen vergelijk met de tijd die ik besteedde aan het voederen van onze kinderen, vroeger.