Plan was een bezoekje te brengen aan de hop die al een aantal dagen makkelijk te vinden was op niet te grote afstand. Maar toen ik arriveerde bleek de vogel gevlogen. Het werd zodoende een best leuk dagje, maar geheel zonder ornitologische hoogtepunten. En wie alsnog een hop wil zien, die klikt even op hop, onderaan deze blog.
Ik wist niet dat een Fuut zo laat nog jongen had. Dit moet toch minstens zijn tweede leg zijn, of zelfs zijn derde? Hoe het zij, het jong krijgt een veel te grote maaltijd aangeboden en doet zijn best er niet in te stikken.
Een Kemphaan zoekt spijkers op laag water. Kemphanen kennen een enorme variëteit aan kleuren, van grotendeels wit tot vrijwel zwart. Deze zit daar tussenin.
Tjonge, al helemaal in het winterpak: de Geoorde Fuut. Eerder dit jaar fotografeerde ik hem in zomerornaat en dat zag er een stuk frivoler uit. Alleen dat rode oog is gebleven.
Een Blauwe Reiger kijkt nurks voor zich uit. Hij zit wel mooi zo, tussen de begroeiing.
Aan de voet van een rietkraag beweegt zich een donkere vlek. Gelukkig ziet de camera meer dan het oog en onthult een rustig foeragerende Watersnip. Word ik altijd een beetje blij van.
Het gezin Fuut zit nog steeds op dezelfde plek als we na een forse rondwandeling terug komen. De jongen zijn al behoorlijk aan de maat, maar omstebeurten mogen ze nog meevaren met moeder. Voor moeders is niets te veel, ook niet bij de tweede leg.