maandag 27 april 2020

Even iets moois nr. 393 - Flevo- en Noordoostpolder

Ik hoopte afgelopen vrijdag nog iets van de bollenvelden te kunnen zien. Het grootste deel was echter al weg. Voordeel: het was erg rustig en het kostte geen moeite om 150 meter afstand te houden...





In de buurt van Swifterbant vinden we nog een aantal percelen met tulpen. Molens en een blauwe lucht maken het plaatje compleet.





De tulpenvelden geven mooie, gekleurde stroken in het weidse polderlandschap.





Een Grasmus - mijn eerste dit jaar - zingt het hoogste lied; zoals gebruikelijk vanuit een struik.





Beetje te ver voor echt mooi: een Roodborsttapuit. Robotap zeggen vogelaars onder elkaar. Een van de vogelsoorten waarmee het goed gaat.





Overgestoken naar de Noordoostpolder. Tussen Urk en Nagele bedekt een felrood tulpenkleed de vroegere bodem van de Zuiderzee.





Mooi plaatje zo: Schokland als eiland in een bloemenzee, waar vroeger het water het leven voor de bewoners zwaar en gevaarlijk maakte. Op dit voormalig eiland is een indrukwekkende fototentoonstelling te zien, dat een beeld geeft van de omstandigheden waaronder de toenmalige bewoners het hoofd (letterlijk) boven water probeerden te houden.





We zijn toch in de buurt en brengen daarom een bezoek aan het Waterloopbos. Het is een gebied vol met waterloopkundige modellen. Gebouwd om op schaal onderzoek te doen naar golven, stromingen en getijden.





De modellen zijn inmiddels vervangen door de computer en het gebied is aan de natuur teruggegeven. Daardoor raakt al het gebouwde in verval en krijg je een fascinerende mengeling van natuur en cultuur.





Nederlandse en buitenlandse havens, rivieren en kusten werden nagebootst. De oudste modellen dateren uit de jaren 50.





Er zijn in de loop der tijd zo'n 200 onderzoeken uitgevoerd, waaronder de haven van Bangkok en de Rotterdamse Willemstunnel. Omdat Natuurmonumenten het gebied begin deze eeuw in handen kreeg kunnen we blijvend genieten van dit statig verval.
Heel bijzonder om dit een keer gezien te hebben!

maandag 20 april 2020

Even iets moois nr. 392 - de polder

Het plan was om op een van de Utrechtse buitenplaatsen te zoeken naar pinksterbloemen en oranjetipjes. Dat lukte niet, want alle parkeerplaatsen waren afgezet met hekken en linten. Daarom wat rond getrokken door de Arkemheen en Eempolder.





Door het harde (tegen)licht geen geweldige foto, maar het laat wel zien dat het mannetje Kneu in dit jaargetij versierd is met een rozerode borst en voorhoofd.





Mooi gezicht, hoe zo'n Rietzanger balanceert op een wuivende rietpluim. En dan ook nog blijven zingen hè...





Een Rietgors in een armetierig struikje.





Hoe Hollands wil je het hebben? Bloeiend koolzaad, polderwegjes en molens.





Onze nationale vogel: de Grutto. Hij is er weer helemaal, klaar voor een nieuw seizoen. Met zijn gevoelige snavel peurt hij van alles uit de zachte grond.





Met zijn hoge poten, lange snavel, oranje-bruine hals en kop is het met recht de koning(in) van de weilanden.



maandag 13 april 2020

Even iets moois nr. 391 - verder zoeken naar de Blauwborst

Tweede week april alweer en schitterend weer, als het nou niet wat wordt met die blauwborst, dan wordt het ook nooit meer wat. Blauwborsten laten zich in april, direct na aankomst vanuit warmer oorden, gulhartig zien en horen. Er moet een partner gezocht en een territorium verdedigd, maar na een paar weken zie je ze vrijwel niet meer. Ze foerageren dan laag tussen het riet of op de grond tussen de struiken. Vandaar dat NU dé foto van de blauwborst moet worden gemaakt.





Met de zon en de warmte van afgelopen week laat de Blauwborst zich overal horen. Het lijkt of er meer zijn dan ooit tevoren! Hun gevarieerde zang is ook grappig omdat het riedeltje altijd zo aarzelend begint. Onwillekeurig hou je dan je adem in: gaat het hem weer lukken? Komt het hele wijsje nog? En altijd komt het goed...





Niet alleen de blauwborst, maar ook de Rietgors is druk. Hier shopt hij wat bekleding voor het nieuwe nest bij elkaar.





Het lijkt wel of alles in één week tijd teruggekeerd is. De Rietzanger is ook weer veelvuldig te horen met zijn schetterende klanken.






Ik vind het vaak wel leuk om een vogeltje wel herkenbaar is beeld te hebben, maar verder helemaal onderdeel te laten zijn van zijn biotoop. Veel fotograferen hopen op een foto waar het onderwerp tot aan de randen het beeld vult, maar daar krijg ik het altijd wat benauwd bij.





Mooie vogeltjes, die Kneuen. Dit is een vrouwtje. De mannen krijgen in dit jaargetij een fel rozerode borst en pet. Heel fraai.





Geweldig natuurlijk, zo'n plaatje. Ik had hier fel tegenlicht en ook nog water erachter. Heb je dan je belichting op orde dan krijg je dit soort plaatjes. Zelf smul ik hier van!



zaterdag 4 april 2020

Even iets moois nr. 390 - Op zoek naar de blauwborst

April. Dan arriveren de Blauwborsten en zijn ze hyper-actief. Het is dan ook voor heel vogelend Nederland het startsein om zich in (dezer dagen) onverantwoorde aantallen in moerassige gebieden te verzamelen. In De Groene Jonker is het deze vrijdag vrij rustig qua homo telescopus. Blauwborsten zijn er zat, veel zelfs, maar door de wind en de vrij lage temperatuur laten ze zich niet hoog in het riet zien. Een foto lukt dan ook niet.





Achter ons huis zien we met regelmaat een Blauwe Reiger. Af en toe trekt hij een kikker uit de sloot.





Mooi getekend vogeltje, de Rietgors. In dit geval het vrouwtje. Zoals de naam doet vermoeden een vaste bewoner van rietvelden waar ze behendig langs de stengels omhoog klauteren.





En van diezelfde Rietgors is dit de man. Speels jagen ze achter elkaar aan, geheel in beslag genomen door de zoektocht naar de juiste partner.





Winterkoninkjes zijn vogels van struwelen, maar in rietvelden zie - en vooral hoor - je ze ook vaak. Ook deze joeg achter een vrouwtje aan; vast een zomerkoninginnetje...





Ai, wat een akelig mooie eendensoort is dit toch: de Zomertaling. Waar de wintertaling het hele jaar bij ons is te vinden is de Zomertaling sinds enkele weken gearriveerd. Dit is zo ongeveer de meest westelijke grens van zijn broedgebied en grote aantallen zul je dan ook niet aantreffen. Jammer ook dat ze vrij schuw zijn. Een nabije foto zou zijn verschrikkelijk mooie tekening onthullen. Vooruit, ook  maar op het wensenlijstje...





Mevrouw Torenvalk mijmert op een paal. Zou ze nog alleen zijn?





Sta ik al een half uur te wachten of zich een ringmus wil laten zien, duikt ineens deze Huismus op. Toch ook wel mooi. Hoewel, zo'n ringmus...





Een heel gewone Turkse Tortel, lekker aan het poetsen. Ik vind het altijd mooi om door de begroeiing heen te fotograferen zodat je een beetje een omfloerst effect krijgt. En dan kan het heel gewone toch best een beetje bijzonder worden...





De Grutto's zijn er al wel, maar staan nog steeds massaal in de plas-dras gebieden op krachten te komen en zich lekker vol te eten. Want met een of twee weken moeten ze vol aan de bak.