Even iets moois nr. 393 - Flevo- en Noordoostpolder

Ik hoopte afgelopen vrijdag nog iets van de bollenvelden te kunnen zien. Het grootste deel was echter al weg. Voordeel: het was erg rustig en het kostte geen moeite om 150 meter afstand te houden...

In de buurt van Swifterbant vinden we nog een aantal percelen met tulpen. Molens en een blauwe lucht maken het plaatje compleet.

De tulpenvelden geven mooie, gekleurde stroken in het weidse polderlandschap.

Een Grasmus - mijn eerste dit jaar - zingt het hoogste lied; zoals gebruikelijk vanuit een struik.

Beetje te ver voor echt mooi: een Roodborsttapuit. Robotap zeggen vogelaars onder elkaar. Een van de vogelsoorten waarmee het goed gaat.

Overgestoken naar de Noordoostpolder. Tussen Urk en Nagele bedekt een felrood tulpenkleed de vroegere bodem van de Zuiderzee.

Mooi plaatje zo: Schokland als eiland in een bloemenzee, waar vroeger het water het leven voor de bewoners zwaar en gevaarlijk maakte. Op dit voormalig eiland is een indrukwekkende fototentoonstelling te zien, dat een beeld geeft van de omstandigheden waaronder de toenmalige bewoners het hoofd (letterlijk) boven water probeerden te houden.

We zijn toch in de buurt en brengen daarom een bezoek aan het Waterloopbos. Het is een gebied vol met waterloopkundige modellen. Gebouwd om op schaal onderzoek te doen naar golven, stromingen en getijden.

De modellen zijn inmiddels vervangen door de computer en het gebied is aan de natuur teruggegeven. Daardoor raakt al het gebouwde in verval en krijg je een fascinerende mengeling van natuur en cultuur.

Nederlandse en buitenlandse havens, rivieren en kusten werden nagebootst. De oudste modellen dateren uit de jaren 50.

Er zijn in de loop der tijd zo'n 200 onderzoeken uitgevoerd, waaronder de haven van Bangkok en de Rotterdamse Willemstunnel. Omdat Natuurmonumenten het gebied begin deze eeuw in handen kreeg kunnen we blijvend genieten van dit statig verval.

Heel bijzonder om dit een keer gezien te hebben!