Even iets moois nr. 282 - Terug naar de kust...

Afgelopen weekend vertoefden we in Zeeland met de caravan. Dat bracht regen, zon, wind en mooie foto's.

Leuk, een Oeverloper, gezien vanuit de hut in Wissenkerke. Die kijkt uit op de Koudekerkse inlaag, een van de vele inlagen die Zeeland rijk is.

Tja, en waarom die dan Oeverloper heet?

Op de Brouwersdam staat een tweetal Zilvermeeuwen. Ik vind die kille blik altijd wat griezelig.

Kijk nou, dat is leuk! Een Bontbekpleviertje! Ik moest wel een paar honderd meter oprijden met dit vogeltje, dat zich in grote haast over de Brouwersdam spoedde. Eindelijk hield hij halt en mocht ik een portretje maken.

Nóg een leuke ontmoeting: een groep Drieteenstrandlopers staat (de meeste dan) te pitten op de dam. Slapen doen ze met de ogen open, maar deze lijkt op de uitkijk te staan. Ik verwachtte ze hier helemaal niet; het zijn wintergasten die rond deze tijd al hun arctische broedgebieden hadden moeten opzoeken. Blijven ze hier nog langer, dan zien we 's zomers een steenrode kleur op hun borst verschijnen. Ik hou het in de gaten!

Nóg een wintergast: de Steenloper. Maar daarvan blijft er altijd wel een aantal hangen in ons land. Deze zijn inmiddels geruid naar hun zomerpak.

Wel, uiteindelijk viel ook op de Brouwersdam de avond. Spelende kinderen vormen een leuk contrast tegen de lichtere lucht.

Even iets moois nr. 281 - Van vos tot kwikstaart

Ik had het gevoel dat ik - met enige urgentie - nog heel wat moest inhalen. Dat heb ik dan ook maar geprobeerd...

Ontmoeting met de Vos in de Amsterdamse Waterleidingduinen. Ik maakte de gelukkig keus om niet de 150-600 mee te sjouwen, maar de snellere en scherpere 80-200. Anders had ik nooit dit plaatje kunnen maken.

De Vos is natuurlijk helemaal vertrouwd met mensen en daar maakte ik gebruik van. Hier lag ik plat op de grond voor een mooie onscherpe voor- en achtergrond.

Eveneens te vinden in de AWD: het Duinviooltje. Onooglijk in het voorbij lopen, maar wonderschoon van dichtbij.

Veel Futen hebben al jongen, die graag meevaren op de rug van vader of moeder.

Meer dan prachtig: de Kluut.

Nee, deze Tureluur is niet aan het vertrekken; na uitgebreid badderen wappert hij zijn veren droog.

Het was me nog niet eerder gelukt om een echt goeie foto te maken van de Gele Kwikstaart op tulpen. Deze keer, in de Noordoostpolder, ging het aardig.

Gele Kwikken foerageren graag op tulpen. Er zitten altijd vliegjes op de bloemen en die lusten ze graag.

 Het is de kunst om ten eerste dicht genoeg bij te komen; ten tweede ze op de gewenste kleur te betrappen. Om eerlijk te zijn: ik had ze liever op gele tulpen, dus volgend jaar....

De bekende, misschien zelfs beroemde Lepelaarkolonie in Haarlem. Hier zit de ouder te dutten terwijl de jongen steeds ongeduldiger wachten op eten dat de andere ouder aan het halen is.

Op een zeker moment kreeg ik het gevoel dat iemand naar me keek...

Geen spectaculaire foto, maar dat kan ook niet. De Tuinfluiter valt in de categorie KBV (klein bruin vogeltje) en laat zich ook nog eens liever niet zien. Maar zijn gezang is nu overal te horen!

Even iets moois nr. 280 - een gevarieerd rondje Noord-Holland

Alweer even geleden, de laatste blog. Door omstandigheden kon er niet worden gefotografeerd, maar deze week ging ik helemaal los...

We waren net op tijd voor de bollenvelden. Een deel van de tulpen was al getopt, maar gelukkig was er nog veel moois te zien.

Zoals deze fraai gekleurde tulp in een veld van al net zo fraai gekleurde soortgenoten.

Ik experimenteer wat met scherp/onscherp en krijg leuke effecten.

Veel Hollandser krijg je het niet: tulips en windmill... Kan zo naar het Chinees toeristenbureau.

Dezer dagen bloeit de wilde Kievitsbloem. Ik ga er een keer speciaal voor vroeg uit de veren, zodat ik nog iets kan zien van de dauw. Met een zon die net boven de horizon uit komt schittert elk druppeltje als een diamantje.

Ik wil nog één poging wagen om de Blauwborst mooi op de foto te krijgen. Dat is lastiger dan een paar weken terug: de paartjes zijn gevormd en het enthousiaste gezang is grotendeels gestopt. En terwijl ik na 5 kwartier zoeken en speuren ergens aan het riet sta te wachten op niets, duikt plots een Blauwborst vlak voor me op en laat zich minstens een halve minuut uitgebreid bewonderen... Prachtig, nietwaar?

Een mannetje Rietgors op een (hoe kan het ook anders) rietpluim.

Toch wel een van de meest elegante vogels die we hebben: de Kluut. Ik wacht een uurtje of er een paring komt, maar dat gebeurt niet.

Een Tureluur staart bedachtzaam over het water.

Hola... Ineens wandelt er een donkergrijze steltloper mijn beeld binnen, die ik niet had zien aankomen. De ontmoeting is zo onverwacht dat ik even moet nadenken wat ik zie. Jawel: de Zwarte Ruiter! Hij is niet meer in winter- en ook nog niet volledig in zomerkleed. Eclips noemen we dat.

 De Kluut. Een markante verschijning in wit en zwart, met een gebogen snavel en blauwgrijze poten.

Een Haas eet wat grasjes, alert rond kijkend.

Een boze Grutto landt achter de auto. Hij heeft zojuist een jong zien verdwijnen in het hoge gras langs de weg en hij probeert 'm nu terug te halen. Maar dan moet wel die auto weg...

De andere ouder staat wat verderop, luidkeels schreeuwend. Die blijft op de jongen passen die daar rondscharrelen.