Even iets moois nr. 509 - de polders

Hier en daar door polders gezworven. Langzaamaan vullen ze zich weer met onze weidevogels.

In de polder zitten soms groepen kokmeeuwen van honderden exemplaren. Ik vind het dan wel leuk om even de kijker er op te richten om te checken of er niet een Zwartkopmeeuw tussen zit. In dit geval vond ik er twee, waarvan we er hier eentje zien. In Nederland en België een schaarse broedvogel, talrijker in de landen rond de Middellandse Zee.

Oei, niet zo leuk. We zien hier een stervende Blauwe Reiger. De fut was er volledig uit en af en toe viel hij om. Ik maakte de foto alleen om te laten weten dat hij gezien is en niet onopgemerkt gebleven...

De Grutto is weer in het (wei)land. Nu nog vrij rustig, de meeste in grote groepen in poeltjes en plasdras gebieden. Enkele zijn kennelijk weer op krachten en verkennen alvast de beste broedplekjes.

Hazen, veel hazen in de polder.

De Witte Kwikstaart is natuurlijk een vaste polderbewoner. Het energieke tsiek-tsiek tijdens zijn golvende vlucht is nu overal te horen.

En ook de Kievit is weer present. Is er een beetje zon dan vallen de olieachtige kleuren van zijn verenpak op.

Een Fazant rommelt wat door de vegetatie. Zijn verenpak is fraai geschubd.

Toch ook mooi, zeg nou zelf. Die grijze nek en dat groengrijze oog geven de Kauw nét dat beetje charme wat hem aantrekkelijk maakt.

Kuifeend man. Dat gele oog en die lichtgrijze snavel, met de kuif uiteraard, maken hem karakteristiek. Het gaat hem goed denkelijk, want ik zie ze werkelijk op elk water.

Witte vogel op groen gras; dat staat garant voor een erg saai plaatje. Maar dit is wel een Sneeuwgans! Deze winter waren er enkele exemplaren in ons land. Broedvogel van oost-Siberië en noord-Amerika. Hij zal dus zijn ticket al hebben geboekt, schat ik, maar verleidde mij nu nog even tot een heel saaie foto.

Even iets moois nr. 508 - de IJsvogel!

Afgelopen vrijdag was ik bij een plek waar een paartje IJsvogel bezig is een nest te bouwen. Het was alweer even geleden dat ik die ordentelijk voor de lens kreeg, dus ik heb me niet ingehouden.

Zwarte ondersnavel, dus een mannetje. Ik ben op een plek waar al jarenlang een IJsvogelpaartje broedt. De gemeente heeft nu een kijkscherm geplaatst aan de overkant van de sloot. Je kunt nu op een afstand van 8 tot 10 meter kijken naar de vorderingen, zonder iets te verstoren.

Nogmaals het mannetje, in gepeins verzonken. Dit plaatje illustreert overigens wel dat het beter is je ontlasting gewoon te laten vallen in plaats van het naar achteren te spuiten.

Hier het vrouwtje; rode ondersnavel.

Het is een drukte van belang. Onder luid geroep draaien de gelieven om elkaar heen, wisselen van tak, verstoppen zich in de struiken en jagen achter elkaar aan over het water. Er is geen twijfel dat ze elkaar heel erg mogen.

Zoals te doen gebruikelijk maakt het mannetje meerdere nesten waarbij hij het vrouwtje de keus laat welke het wordt. Hier inspecteert ze er één van de vijf.

Hier het vrouwtje dat de vleugels uitslaat om weg te vliegen. Overigens liepen we vanmiddag een rondje buiten het dorp en zagen we ook twee IJsvogels elkaar boven de Vecht nazitten.

Het is onder IJsvogels de gewoonte om meerdere broedsels per jaar groot te brengen. Twee, soms drie, wanneer een strenge winter zijn tol heeft geëist.

Dat kan ook wel omdat jonge IJsvogels vrijwel direct aan hun lot worden overgelaten. Pa of moe doet één keertje voor hoe je een visje verschalkt en dan moet de kleuter het verder zelf maar uitzoeken. Het levert komische taferelen op van jonkies die bijvoorbeeld een stokje proberen te eten.

Het kijkscherm dus. Foto's van IJsvogels - de rug dan - kunnen variëren van diepblauw tot hard groen. Dat komt omdat hun veren iriseren; ze hebben eigenlijk geen echte kleur. Afhankelijk van de lichtval krijgen ze hun tinten. Je ziet het een klein beetje terug in mijn plaatjes.

Ik zou bijna vergeten te vertellen dat de Grutto inmiddels is teruggekeerd. Ze verzamelen zich nu nog in plasdras gebieden om bij te komen van de lange vlucht en krachten op te doen voor het naderende broedseizoen. Een paar IJslandse zitten er tussen. Die maken een korte tussenstop en trekken dan door.

Even iets moois nr. 507 - Sneeuw!

De vrijdag beloofde zulk akelig weer dat we die maar ingeruild hebben tegen de zaterdag. Mooi, rustig weer en om nog wat sneeuw mee te pakken reden we naar de Noord-Veluwe. Qua vogels verwachtte ik niet veel en het werd nog minder dan dat. Maar als u houdt van besneeuwde bosschen dan is er nog best wat te genieten van onderstaande foto's.

O, da's leuk, een Eekhoorn eet in de luwte van een dikke boomstam zijn lunch.

Mooi gebied, de Wezepsche Heide. Veel naaldbomen en brede wandelpaden.

De zaterdag is natuurlijk wel drukker dan de vrijdag, al valt dat hier niet echt op.

Het heeft iets bijna onechts, die aangeplakte sneeuw aan die donkere stammen. Het lijkt wel een beetje een ingekleurde houtgravure. Mooi.

Niet alleen mensen hebben soms een kronkel...

Het terrein is in eigendom van Vitens en die gebruikt het als waterwingebied. Maar vrij toegankelijk is het wel en een kudde Schotse Hooglanders zorgt dat vlaktes open blijven.

Door de camera te bewegen tijdens de opname ontstaat een soort schilderij met een impressionistische stijl.

Regelmatig wordt groot onderhoud gepleegd.

Op de terugweg sla ik even een zijwegje in om een foto te maken van een griezelig donkere sneeuwlucht. Gelukkig zijn we 'm net voor.

Even iets moois nr. 506 - rondje Utrecht

Afgelopen vrijdag een rondje gemaakt langs de Utrechtse bezienswaardigheden.

Een Steenuiltje. Ik heb er iets mee, met deze beestjes die ik veel te weinig zie. Ik moet een jaar of 10 zijn geweest toen ik in het nachtelijk donker op het dak van ons schuurtje een ronde vorm zag. Gauw met een zaklamp naar buiten schijnen maar daar werd het niet echt duidelijker van. Toen ie weg was het vogelboek erbij gehaald en me verloren gezocht wat dit geweest kon zijn. Alleen de Steenuil kwam in aanmerking en zodoende zette ik bij mijn eerstvolgende verjaardag een verrekijker op mijn verlanglijstje.

Ze nestelen graag in holtes van bomen of in speciale nestkasten. Ik ben zo geconcentreerd op de uil in de boomholte dat ik pas thuis op de computer zie dat op nog geen meter afstand een tweede exemplaar zit.

Op het Leersumse Veld geniet ik met volle teugen van een veelheid aan vogelgeluiden. Ik loop nog een poosje achter een zwarte specht aan maar weet uiteindelijk alleen een foto te maken van deze Roodborst.

In Amersfoort Vathorst houdt zich al een poosje een Dwerggors op. Zeer zeldzaam en een van de twee die zich momenteel in het land bevinden. Scharrelt graag op de grond en zelfs met 6 man duurt het anderhalf uur voor we 'm vinden. Schiet als een muis door de begroeiing en ik heb dan ook mazzel dit halve plaatje te kunnen maken.

Dan nog even een heel erg gewone Kuifeend. Mooi, die grijze snavel en dat gele oog.

De polder Arkemheen is een echte vogel hotspot maar we hebben nog geen 50 meter gelopen of we worden verdreven door een forse onweersbui.

Op weg naar huis nog even langs Utrecht. De Bosuil is een vroege broeder en zijn vier jongen zijn zo ver dat ze door de bomen scharrelen. Takkelingen worden ze daarom genoemd. Drie houden zich weg in een hoge conifeer, maar deze laat zich openlijk zien. Nog helemaal in het dons maar al behept met indrukwekkende klauwen.