Even iets moois nr. 488 - Rondje Oostvaardersplassen

Rondje Oostvaardersplassen. Da's niet te ver van huis, altijd wat te zien en soms is er zelfs een aardige foto van te maken.

O, kijk nou, een Muskusrat. Lastig te zien of hij nou een soort blokfluit bespeelt of een rietstengel eet. Leuke waarneming van een zeer ongewenste diersoort.

Kleine Mantelmeeuw lijkt me, maar gezien de gele poten twijfel ik een beetje of het niet een Baltische mantelmeeuw is. Het verschil is dermate subtiel dat ik het niet kan ontdekken.

Een juveniele Fuut is al aardig bedreven in het vissen. Hier heeft hij een modderkruiper bij de strot en dat is niet de eerste.

Nooit eerder gezien in die contreien, een juveniele Purperreiger. In tegenstelling tot de ouders zijn ze vrij egaal middenbruin, wel met een gestreepte nek. Hij zal onderhand zijn koffers gepakt hebben voor de reis naar het zuiden.

Nou ja zeg, dit is toch wel zeer uitzonderlijk. Een Wielewaal horen is niet zo'n kunst, hem zien is al een heel ander verhaal en een foto zie je hoogst zelden. Ze houden zich op in dichte boomkronen en dat er nu eentje aan komt vliegen en zich zomaar even laat zien... Wat ik zeg: zeer uitzonderlijk.

Een Oeverloper; u moet hem inmiddels een beetje kennen van eerdere foto's. Maar hij struint hier rond op een plek waar dit voorjaar nog een paar decimeter water stond. Ook hier staat het water laag.

Dit lijkt een heftig gevecht, maar dat is het niet. Hoewel. Een jonge Lepelaar valt zijn ouder aan omdat die een krop vol voedsel heeft. De oudervogel probeerde nog te ontsnappen, maar juveniel achtervolgde de ouder net zo lang tot die toegaf. Je ziet hier dat het jong zijn snavel diep in de keel van de ouder steekt. Alsof ik een boterham uit de slokdarm van mijn moeder peur... Lepelaarjongen zijn de meest agressieve voedselbedelaars die ik tegenkom en ik voel soms een plaatsvervangende irritatie opkomen.

In eerste instantie kijk ik erover heen, maar hier staat toch echt een juveniele Flamingo tussen de lepelaars. Waarschijnlijk eentje uit de kolonie van het Zwillbrocker Venn, die op weg naar de Grevelingen door de oostenwind hierheen is gewaaid. Bijzonder!

Die zie ik graag: de Groenpootruiter. Een slagje kleiner dan een grutto, iets groter dan de tureluur en altijd met de voetjes in het water. In Nederland te zien tijdens de trek.

"De zwaluw legt haar jongskens neer, misschien al voor de derde keer.' Ik zie nog best veel jonge Boerenzwaluwen die inderdaad uit een tweede en misschien zelfs derde nest zijn gekomen. Kennelijk heeft de warme zomer ze zeer gestimuleerd om nageslacht te produceren.