Even iets moois nr. 513 - De bollenvelden, alweer

Afgelopen week begaf ik mij opnieuw naar de bollenvelden in de Noordkop. Het was gewoon tè mooi om voorbij te laten gaan. Kleurig blogje dus.

Zeg je tulpenveld, dan zeg je ook Gele Kwikstaart. Overal is hun vrolijke tjiewiet te horen. Ze worden aangetrokken door de vele vliegjes die op de bollen zitten.

Een kleur rood die bijna zeer doet aan je ogen. Veel buitenlandse toeristen kunnen dit waarderen en de voertaal is dan ook voornamelijk Japans. Nou ja, met een beetje Duits dan...

En ook mevrouw Gele Kwik laat zich de insecten goed smaken. Wat minder gekleurd dan haar partner maar daarmee niet minder mooi.

Het areaal bollen schijnt ieder jaar toe te nemen. Ik heb me laten vertellen dat het - als het een beetje wil - een zeer profijtelijk product is. Net als zo'n molen trouwens. Kost al gauw anderhalf miljoen, maar dat schijn je binnen 3 jaar te hebben terugverdiend. Zei iemand uit de streek.

Er bestaat ook nog een grote gele kwikstaart. Die vinden we sporadisch hier in het westen, want is bewoner van oevers van snelvlietende beekjes zoals we die in het oosten en zuiden van ons land aantreffen. Ze zijn niet alleen een slagje groter, maar ze hebben ook een grijze rug. Ook errug mooi, zo zag ik vorig weekend in de Achterhoek.

Zoals u waarschijnlijk niet weet stond ooit mijn wiegje onder de suizende wieken van de molens te Kinderdijk. Misschien dat ik daardoor moeilijk een molen voorbij kan lopen zonder even te proberen of ik er een mooi plaatje van kan krijgen.

Man Gele Kwik. In mijn hoofd zit nog de wens om er ooit eentje op gele tulpen te kunnen fotograferen. Ton-sur-ton eigenlijk. Maar misschien is dit wel mooier...