Even iets moois nr. 512 - Bollen, bloesem en polder

Afgelopen vrijdag begon met een zoektocht naar de blauwborst. Die vond het zeker nog te koud om zich te laten zien, dus zocht ik andere bestemmingen.

In de kop van Noord-Holland gaat het inmiddels helemaal los met de bollen. Nu vooral nog de hyacinten; de tulpen komen er aan.

Net als de Noordoostpolder claimt Noord-Holland het grootste aaneengesloten areaal aan bollenvelden te bezitten. Ik heb het niet nagemeten en maar gewoon genoten van kleuren en geuren; hier in de buurt van Oudesluis. Mocht u houden van dit soort landschappen (en wie niet eigenlijk,) het is de rit meer dan waard!

Ik loop vaker hier in dit gebied (polder Groot-Mijdrecht, nabij Vinkeveen/Waverveen) en telkens denk ik: ik moet die boom eens een keer op de foto zetten. Deze keer dan toch maar gedaan.

Een meer dan prachtig vogeltje, de Kneu. In dit jaargetij begint de borst van het mannetje uitbundig roserood te kleuren, maar dat laat hij hier dan net niet zien. Altijd in een groepje en niet zo makkelijk te benaderen.

Komt ineens een Lepelaar uit de sloot gestapt...

Ik hou van verre foto's en dit is er dan weer eentje die me raakt. Een Bonte Vliegenvanger, nog geen week terug uit zuidelijker oorden, door het struweel heen gefotografeerd. Echte bosvogel, voor het broeden in ons land afhankelijk van nestkasten. Mooi hè...

Nou zeg, en dan is dit toch ook weer een pláátje van een compositie. Een Tjiftjaf op een uitstekende braamtak.

We werden in de polder maar liefst twee keer getrakteerd op een fijn poserende Gele Kwikstaart. Een absolute schoonheid, dacht ik zo.

De koningin van de weiden en onze nationale vogel: de Grutto. Vorige week zag ik nog grote groepen in plasdras gebieden, maar nu trekken ze de polders in om hun territorium in te nemen. Deze moet nog uitkleuren.

Deze is al wat meer op kleur. Maar het gaat niet goed met de Grutto. Beschermingsprogramma's komen niet goed van de grond en onderling kibbelende overheden maken het er niet beter op.