Even iets moois nr. 496 - Boshut Espelo

De vogelvrije vrijdag bracht ons weer eens naar een hut, en wel een boshut in Espelo. Best een donkere dag, dus we hoefden niet vroeg van huis en waren niet laat terug. Wel veel gezien. En behoorlijk koud gehad. Omdat ik u daar niet wéér mee wil vermoeien heb ik de koolmezen, pimpelmezen en roodborstjes er maar uit gelaten. Hier het resultaat van een enerverende dag...

'Neem wat noten of pelpinda's mee,' adviseerde de verhuurder van de hut, 'daar zijn de Eekhoorns dol op.' Inderdaad kwam vroeg in de middag een Eekhoorn langs. Hij struinde geroutineerd alle gaatjes en holletjes af, gewend hier of daar wat te vinden. Maar waar waren al die pelpinda's gebleven die wij zo genereus hadden verstopt voor 'm?

Juist, daar is de dief. Zo gauw we de pinda's ergens neerlegden daalden drie of vier Gaaien neer en met een paar keer heen en weer vliegen was alles weg. En die eekhoorn? Tja, die viste achter het net.

Ineens daalt een donkere schaduw vanuit de bomen neer. Een Buizerd landt vlak voor de hut en kijkt wantrouwend naar het spiegelglas waarachter wij onze camera's laten klikken. We zijn nogal onder de indruk van deze imposante verschijning op slechts 3 meter. Wetend dat hij geen direct gevaar is gaan om hem heen de meesjes en vinkjes gewoon door met eten.

Zo'n Grote Bonte Specht is natuurlijk heel erg gewoon, maar ik kan het nooit laten om hem te lokken door wat pindakaas op zo'n manier aan een boomstammetje te smeren dat ik 'm precies van de zijkant kan fotograferen. De enige pose waarmee hij volledig tot zijn recht komt, vind ik.

Nou jaaaaaaa zeg, wat krijgen we nou? Het is al vrij laat in de middag als plots een Middelste Bonte Specht zich laat zien. Eveneens op zoek naar de pindakaas struint hij hetzelfde stammetje af als zijn grotere neef. Gestreepte borst, roze broek, het is 'm echt! Vroeger alleen in de Limburgse heuvels te vinden, maar tegenwoordig hebben ze zich uitgebreid naar het oosten en midden van ons land. Ik krijg hem voor het allereerst voor de lens; een 'lifer' noemen vogelaars dat (maar dat vind ik altijd een rare,  overdreven term.) Maar blij ben ik er wel mee!

Jawel, ook een liefhebber van pindakaas, de Boomklever. Deze houding is zo karakteristiek dat ik 'm alleen zo fotografeer.

Ineens... vette paniek voor de hut. Als een raket schiet een Sperwer vanuit het struweel te voorschijn. Hij grijpt net mis, draait weg - decimeters voor hij zich te pletter vliegt tegen de hut - en strijkt neer op een stronk. We krijgen een seconde of vijf voor een chagrijnig portretje, dan is hij vertrokken. Wij durven weer adem te halen... 

Er wordt wat afgebadderd, in de vijver voor de hut. Hier een Gaai die mooi zijn blauwe schild laat zien.