Even iets moois nr. 495 - de Zuidpier van IJmuiden

Trouwe lezertjes weten dat: ik kom graag op de Zuidpier. Je loopt een stuk de zee in en daar is altijd wel iets te zien; er is het naastgelegen strand met zijn vaste 'bewoners;' er is licht en ruimte...

... en ja, er is wind en regen. Een zorgwekkend gezicht wanneer je de regenboog steeds dichterbij ziet komen zonder op kilometers een plek te hebben met wat beschutting.

In de monding van het Noordzeekanaal houdt zich een groep Roodkeelduikers op. Echte wintergasten die 's zomers in Scandinavië en Siberië broeden, maar die de winter graag doorbrengen langs de Noordzeekusten. Naast de witte - in de zomer rode - hals is de omhoog gerichte snavel kenmerkend voor deze soort.

Op de pier tref ik een groep Drieteenstrandlopers. Meest foerageren ze op het strand, maar kennelijk zijn ze verjaagd door honden of kitesurfers. Ook dit zijn wintergasten. Broeden doen ze in het hoge noorden, maar in de winter zakken ze af tot aan de Middellandse Zee.

Prachtig gezicht als de hele groep op de wieken gaat.

De loods is van boord gehaald en wordt weer terug naar de haven gebracht.

Buitengaats, maar niet te ver van het vuurtorentje, zwemt een Alk. Een vrij schaarse wintergast die broedt op richels en rotsen langs kusten. Lastig te fotograferen omdat hij nogal vaak duikt en dan ineens tientallen meters verderop is.

De Steenloper; extreem tam. Eentje landt er naast me, fladdert op een blok en gaat op armlengte zitten kijken hoe ik zijn neef fotografeer.

Tussen de pieren zijn altijd wel Aalscholvers aan het vissen.

Een familie Eider (hier de man) verpoost eveneens tussen de pieren. Echte zeevogels die graag hun eten opduiken langs de kust. Vooral kreeften en mosselen zijn favoriet en met hun enorme snavel kraken ze die zonder moeite.

De Drieteenstrandloper. Ze hollen mee met de aanspoelende golven en lijken dan als witte balletjes over het strand te rollen. Altijd in een groep; niet schuw mits je je klein maakt en rustig gedraagt. Ongeveer de grootte van een spreeuw.

Omdat ze doorlopend hollen zijn ze nog best lastig te fotograferen. Maar soms heb je er dan per ongeluk twee tegelijk in beeld.