Even iets moois nr. 478 - Langs de kust

De vogelvrije vrijdag besloot ik voor de helft te besteden aan het zoeken naar de zeldzame roodmus, gesignaleerd in de duinen bij Castricum. Die kreeg ik inderdaad in de kijker, maar niet voor de lens. Ook de nachtegalen, die met hun melodieus gezang mijn zoektocht omlijstten, kreeg ik wel in het oor, maar niet in het oog. Stukje opschuiven naar het noorden dan maar.

Misschien kent u dat gevoel, dat het leven je toeschijnt als een zwart gat, en dat je even niet zeker weet of het wel goed komt...

Hier was toch een uitgebreide determinatie nodig. Op grond van de locatie en het gezang om me heen nam ik aan dat hier een boompieper op het gaashek zit. Maar als ik het vogelboek goed bestudeer dan zou ik tegen een Graspieper aankijken. En dat alleen op grond van die ene, heel lange kromme nagel...

Een Grasmus zingt een voorbij vliegend insect toe.

Meerkoeten staan bekend om hun agressief gedrag naar elkaar en anderen. Maar de Kluut doet daar beslist nog een schepje bovenop! Dus altijd keet als ze elkaar een keer tegenkomen.

Op een eiland in De Putten woont al jarenlang een kolonie Grote Sterns. Ze zijn een paar weken terug weer gearriveerd vanuit zuidelijker oorden en nu druk met het voortbrengen van nageslacht. Hun knerpende roep is geen moment weg.

Zoals alle sterns is ook de Grote Stern een elegante vogel en een behendig vlieger. Vanuit hun broedplek in De Putten steken ze de Hondsbossche Zeewering over om in zee een maaltje te halen van  hun favoriete voedsel, de zandspiering. Ik trek er een uurtje voor uit om te proberen een scherpe foto te maken wanneer ze terugkomen met de boodschappen.

Op een belendend eiland broedt een kolonie Visdieven. Ook zij steken de dijk over om wat lekkers te halen, meestal een visje.

Toen begon de regen en toog ik voldaan huiswaarts.