Even iets moois nr. 339 - "Rundum Hause"

"Rundum Hause" zei mijn vader als iemand hem vroeg waar hij met het gezin op vakantie was geweest. Op vakantie gaan, daar deden we niet aan, maar "Rundum Hause" is altijd wel wat te beleven voor het oplettend oog. Natuur begint als je je deur open doet, zo is mijn ervaring. Vandaar wat plaatjes uit tuin, dorp en omliggende polder.

In het dorp staat een naaldboom die bijzonder in trek is bij overwinterende Ransuilen. Soms zie ik er geen een, soms vier, en ook bij vier is het nog een hele kunst om langs takken en naalden heen te prikken met je telelensje. Maar als je ze in beeld hebt en ze dan even de ogen openen om je vorsend op te nemen, ja, dan is je dag helemaal goed.

Een Ransuil is een inheemse vogel en in die zin helemaal niet bijzonder. Hun gedrag is apart en fotogeniek. In de winter zoeken ze elkaars gezelschap en slapen gezamenlijk in één of een groepje bomen, soms tot wel 30 vogels! Ik verwacht dat er hier misschien een keer een stuk of zes te vinden zijn.

Omdat ze je zo aankijken valt het helemaal niet op dat ik vrijwel verticaal omhoog fotografeer. Ze lijken op ooghoogte te zitten, maar dat is dus slechts schijn.

Ik loop een rondje door het dorp, op zoek naar een vogel met een kleurige, herfstige achtergrond. Deze Huismus wil wel even meewerken.

Herfstkleuren ja. Al een paar weken heb ik een voederplek op het erf ingericht. Mezen, vinken, spreeuwen en Halsbandparkieten maken er graag gebruik van. Ook een paar takken zo geplaatst dat een kleurig sierboompje als achtergrond dient. Deze Pimpelmees steekt er mooi tegen af, zie ik terwijl ik mijn lensje vanuit de schuur door een kleine deuropening prik.

Halsbandparkieten dus. Ze weten zich uitstekend te handhaven en in de nazomer vliegen ze krijsend met grote jongen over het dorp. In de winter eten ze graag mee van de zonnepitten en pinda's.

"Als je maar weet dat ik nooit meer met je praat! Sterker: ik wil je niet eens meer ZIEN!!"

Mooie vogels zijn het, maar met (meestal) zes van die beesten in je tuin kun je de groenlingen wel vergeten. En laat ik nou net dáár die zonnepitten voor hebben opgehangen... Hier worden even de vleugels gestrekt na een poetsbeurt. En voor die groenlingen ben ik een plan aan het uitbroeden...

In de polder zit mevrouw Torenvalk op de uitkijk. Ik wacht een poosje, in de hoop dat ze een muisje vangt, maar dat gebeurt niet.

Vrij veel groepjes Spreeuwen in de polder, die vaak schuwer zijn dan je denkt. Hier proberen ze met z'n tweeën op een paaltje te zitten, maar dat valt zo te zien niet helemaal mee. En die sensorvlek is best goed zichtbaar; toch maar weer laten reinigen...

Aha, vader Merel komt een maaltje appeltjes scoren. Vanavond misschien appeltaart bij de koffie?