Even iets moois nr. 556 - Een schrale oogst

Het lukte allemaal niet zo, de afgelopen vrijdagen. Ik maakte meer kilometers dan foto's en dat is precies omgekeerd aan wat ik graag doe. Maar goed, met de herfst in het verschiet wordt het allemaal beter natuurlijk...

In het Oostvaardersplassengebied zie ik in het langsrijden een stuk of zes kleine reigertjes. Ik parkeer de auto even verderop en loop terug. Jahoor: Koereigers! Ze doen wel hun naam eer aan door deze zitplaats te kiezen.

Ik roep aan de koe of ze even op wil kijken (alles voor de foto, nietwaar) maar ze graast nurks door. Jammer.

U heeft ze vast al gezien: de Tapuiten trekken door! Ze rommelen graag wat op de grond en zijn ook nog eens vrij schuw, dus ik ben erg blij dat deze even op een paaltje wilde poseren.

Putter of distelvink, en we zien hier waarom ze zo heten. Een groep van een stuk of 20 probeert bij de zaadjes van de distel te komen. Vrolijke, sociale vogeltjes, niet zo makkelijk te benaderen.

Haha, geweldige foto natuurlijk. Voor de vogelaar onmiskenbaar: de Visarend. Ik besteedde de afgelopen week aardig wat uurtjes aan wachten op een plek waar hij zou kunnen komen vissen. Ik had fantasieën van een vogel voor de lens met een grote baars in zijn klauwen, maar helaas. Het bleef bij een verre passant. Maar: beter dan niks...

Een mooi landschap past ook altijd in deze rubriek, hoewel dit meer een rivierschap is. Maar met het pensioen in zicht wil ik met dit plaatje laten zien dat ik er een hobby bij heb: dronepiloot. Erg leuk om te doen en vanaf 50 meter hoogte ziet zelfs je eigen wijk er heel anders, zelfs onbekend uit. Maar goed, dit is natuurlijk het stuw- en sluizencomplex Hagestein.