Even iets moois nr. 554 - Hoge Veluwe

De vogelvrije vrijdag bracht me naar de Hoge Veluwe. Dacht ik, maar toen ik onderweg was schoot me te binnen dat het gebied rond Radio Kootwijk toch ook heel aantrekkelijk is. Vooral qua heide, en daar ging het me vandaag een beetje om.

Nou, kijk dan: mooi bloeiende heide! En als ik de ticket voor de slagboom van het parkeerterrein even buiten beschouwing laat, ook nog eens geheel grateloos. Ik was er eerder dan wie dan ook en genoot van de stilte en de ruimte.

Niet alleen de heide bloeit, maar ook de liefde. Als ik in het voorbij lopen het bruidspaar feliciteer wordt dat niet opgemerkt. Want het gesprek gaat over vanuit welke hoek de drone zijn filmpje moet schieten en van hoe hoog de overzichtsfoto moet worden genomen. Da's waar ook, het is 2024 en wat is nou een bruiloft zonder drone?

Als ik rond het middaguur toch De Hoge Veluwe betreed blijkt het daar ook mooi. Erg mooi en niet druk.

Vanuit een plasje stijgt de jengelende roep van een jonge fuut op. Zo laat nog? Ik speur de kanten af en dan ontwaar ik deze jonge Dodaars. Ziet er allemaal wat rommelig uit en een ouder zie ik niet. Apart.

Over een drassig stukje natuur loopt een plankier en ik weet van vorige avonturen: daar woont de Levendbarende Hagedis! Ik loop op mijn tenen het plankier af en verdraaid: zit er eentje te zonnen! Leuke dieren en een sport om ze in de lens te krijgen. Want je moet jezelf plus je camera zien te verplaatsen zonder te bewegen! Doe het maar eens...

Per ongeluk jaag ik een mooi volwassen exemplaar onder de planken, maar ik weet waar zijn huis woont! Dus op mijn knieën wacht ik tot hij weer zijn kop boven het plankier uitsteekt om te kijken of zijn kust weer veilig is. De camera klikt...

Van zo dichtbij lijkt het een voorwereldlijk schepsel, van iets uit de tijd van de dino's of zo.

De Levendbarende Hagedis is een wijd verspreide soort en hij kent een behoorlijke variatie in kleur. Van lichtbruin tot groenblauw. Ze zijn koudbloedig, dus hebben zonnewarmte nodig om zich snel te kunnen bewegen. Maar dan zijn ze ook echt snel! Maak je geen bruuske bewegingen, dan zijn ze met een beetje geluk heel dicht te benaderen. Dat is nodig, want ze zijn klein. Volwassen exemplaren kunnen tot 18 cm worden, maar dat is dan inclusief de staart die soms wel de dubbele lengte van het lijf heeft.

Als ik even niet oplet is vlak naast me ineens een Moerassprinkhaan geland! Ook weer mooi.

Even verderop kruist een Voorjaarsmestkever mijn pad. Hij komt van rechts, dus ik wacht even. Modieus, dat paarse randje.