Even iets moois nr. 483 - Ondertussen in de polder...

Wie af en toe een kijkje neemt in onze polders, ziet dat ze barsten van het jonge leven. En uitgebluste - of stiekem toch opgeluchte - ouders. Maar je moet soms wel even zoeken tussen de uitbundige begroeiing. Dat deed ik dan ook maar.

Ik rij voorzichtig door de polder over een eenbaanswegje als ik iets zie wegvliegen. Ik stop, pak mijn verrekijker en volg de vogel. Tot mijn verbazing maakt-ie een rondje en landt dan vlak naast de auto, en dan zie ik ook pas wat het is: de Kleine Plevier. Leuke ontmoeting met een mooie vogel.

En van diezelfde Kleine Plevier zien we hier een jong. Nou ja, puber eigenlijk al. Zorgt helemaal voor zichzelf, maar dat doet-ie eigenlijk al vanaf zijn geboorte. De kenmerkende gele oogring is al goed te zien.

 

Nog helemaal in de ouderzorg: Meerkoet met jong. Zal wel een tweede nest zijn.

Ha, dat is wel duidelijk: kinderen uitgevlogen, even tijd om helemaal uit m'n dak te gaan. Gele Kwikstaart in herkenbare jubelstemming.

Jonkie Boerenzwaluw. Vliegt al goed maar is voor eten afhankelijk van zijn ouders. Die kwijten zich voorbeeldig van hun taak.

Ook in veel tuinen te zien: de Bloedrode Heidelibel. Hij blijft lang zitten en geeft mij daarmee de gelegenheid om wat te experimenteren met licht en achtergrond. Deze in tegenlicht met lichte, pastelkleurige achtergrond.

Dezelfde libel op een ander blommeke, nu voor de zon af wat 'vettere' kleuren geeft. Pastel of olieverf, kwestie van smaak natuurlijk.

Ik ben maar net op tijd om de Zwarte Sterns te fotograferen. De meeste hebben hun vlotjes al verlaten en zijn terug te vinden in polders met veel krabbescheer in de sloot. Ook dit jong is al vliegvlug, maar jaagt nog niet zelf.

Ik hoorde 'm eerder dan ik 'm zag: de Grauwe Vliegenvanger. Een in alle opzichten onopvallend vogeltje en waarschijnlijk om diezelfde reden zag ik hem nu pas voor het eerst dit jaar.

Nee, inderdaad, geen wereldfoto, maar we zien hier wel een Krombekstrandloper! Opmerkelijk: hij ruit al van zomer- naar winterkleed. Hun broedseizoen, ergens in arctisch Siberië, is kort en deze is al weer op weg naar Afrika voor de overwintering. O ja, er vliegt een Tureluur voorbij. Dat hadden we zo afgesproken, anders wordt de foto zo saai.

Ik bedacht me onlangs dat ik qua Grutto veel volwassen vogels zie, ook wel hun pulletjes, maar nooit een halfwas. Toch denk ik dat dit er eentje is, een soort Grutto-puber. Zal eind deze maand ook wel vertrokken zijn. Ze arriveren met veel kabaal, maar blazen de aftocht in stilte. Wat me doet denken aan die oude vriend die... Nou ja, laat ook maar.