Even iets moois nr. 484 - van kikkers en eekhoorns

Een mens is toch een beetje een gewoontedier en zo overkwam het me dat ik sterk het voornemen kreeg een bezoek te brengen aan mijn kleine Brabantse vriendjes in De Brand en het Wandelbos. Het was sterker dan ik, dus: op weg naar een warm weerzien!

De Boomkikkertjes zaten op hun gemak te zonnen in de braamstruiken. En waar ik liep te puffen van de hitte, daar zaten zij te genieten van het felle zonnetje zonder te verbranden.

Mijn hoop is nog eens een foto te kunnen maken dat zo'n beestje óp een braam zit. Maar hoewel dichtbij, lukte het niet.

De Brand, grenzend aan de Loonse en Drunense duinen, is een natuurgebied dat rijk is aan van alles, waaronder vlinders (en muggen, maar daar ga ik het nu niet over hebben.) Ook zeldzame soorten, zoals de kleine ijsvogelvlinder. Maar hier zien we het Groot Dikkopje, een algemene verschijning.

De Boomkikker, beetje moeilijk verhaal. Er zijn verschillende populaties in Nederland, maar ik geloof dat ze van nature hier niet voorkomen. Ze zijn dus van elders meegenomen en hier uitgezet, maar ze worden ook wel weer gevangen door verzamelaars.

De plekken waar ze zitten wordt zorgvuldig geheim gehouden, maar ja, wat is geheim in ons kikkerlandje... Fotografen weten ze makkelijk te vinden.

De ochtend was voor de kikkertjes, de middag voor de eekhoorntjes. U weet het wel: in het Tilburgse Wandelbos bevindt zich een populatie van de Aziatische (of Siberische) Grondeekhoorn. Ooit achtergelaten (ontsnapt, zegt een andere lezing) omdat een dierenparkje werd ontmanteld.

Het zijn werkelijk schattige beestjes. Klein, actief, niet schuw, en hoewel ze ook gerust in een boom klimmen, zijn ze hoofdzakelijk actief op de grond.

Ze zitten graag op een lage tak om een nootje of zo te eten. Geweldige beestjes; dank jullie wel!