Even iets moois nr. 452 - Dagje Kraanvogelen

Tja, het is weer november en dus de periode dat de Kraanvogels vanuit Scandinavië zuidwaarts trekken en met tienduizenden een pitstop van een paar weken maken onder Bremen.

Ik begin, ter introductie, maar even met een portret van de Kraanvogel. In Nederland broeden sinds 2001 enkele paren; vooral in Drenthe en de oostelijk gelegen venen. Razend schuw zijn ze; 'alert' zegt het vogelboek.

Met tienduizenden foerageren ze in het gebied en dan kun je dit soort verre groepen zien. Ze zoeken op de stoppelakkers naar achtergebleven korrels mais.

Het zijn de meest schuwe vogels die ik ken. Een nadering op 150 tot 100 meter zorgt vaak al dat ze op de wieken gaan. Voor deze foto hing ik trouwens half uit de rijdende auto waarvan het stuur gelukkig even werd vastgehouden door mijn behulpzame eega.

Zoveel Kraanvogels en dan zou je denken: op elke akker vind ik ze. Dat is niet zo. Een gebied van pakweg 30 bij 30 kilometer is toch bij elkaar 900 vierkante kilometer, en omdat ze zich graag op afstand houden is het een heel gezoek. Hier twee jongen met één poetsende ouder.

Als we een gezinnetje aantreffen dat kort langs de doorgaande weg staat rij ik een stukje door, draai de auto, wacht tot ik in geen velden of wegen ander verkeer zie, scheur dan terug en plemp de auto in de berm. Raam open, en hopen dat ze nog heel even wachten met opvliegen. In dit geval lukte dat, tot onze grote verbazing.

Twee ouders met twee jongen op het Duitse boerenland. De Kraanvogels hebben een vaste trekroute. Hierna vliegen ze met z'n allen naar het Lac du Der in oost Frankrijk. Na ook daar een paar weken te hebben verbleven zakken ze af naar Spanje; sommige naar Afrika. In het voorjaar via dezelfde route noordwaarts, maar veel minder geconcentreerd dan bij de najaarstrek.

Even wapperen met de vleugels. Spanwijdte is zo'n 2,30 meter. De lokale bevolking is overigens zeer relaxed onder die kijkers en fotografen die het verkeer op de smalle boerenweggetjes hinderen. Vanaf hun trekker wachten ze even tot je wat ruimte maakt en zwaaien dan vriendelijk.

Twee volwassen vogels, het mannetje ietsje groter. Beide hebben - ik weet niet of je het kunt zien - een klein rood petje. Die slordige bos veren aan de achterkant is niet de staart. Het zijn de 'vingers' van hun vleugels zoals je die kunt zien op de volgende foto.

Vanuit Nederland worden meerdaagse excursies en workshops georganiseerd naar dit gebied. Dé trekpleister is vooral de ochtend- en avondschemering. In grote groepen vliegen de Kraanvogels dan van of naar hun slaapplek, een stukje moeras waar ze met de voetjes in het water kunnen staan. Dat doen ze in groepen van tientallen tot honderden exemplaren, luid toeterend en trompetterend. Een onvergetelijk gezicht en gehoor!