Even iets moois nr. 450 - Deining

De vrijdag bracht mij naar de Brouwersdam. De uiterst matige weersvoorspelling trotserend kon ik genieten van veel wind, water, stuivend zand, zon en heftige buien. Zeer genoten van dit alles, temeer daar er van alles aan interessants was te zien.

Heel gewoon natuurlijk, een Kokmeeuw in winterkleed. Door vanaf de grond te fotograferen lijkt hij in een zandstorm te staan. Dat was niet zo.

Nou ja, beetje klein maar best bijzonder omdat ze meestal verder uit de kust zitten: de Zeekoet. Hij duikt door zich met zijn vleugels onder water te duwen.

Eveneens in de woelige baren houdt zich een Roodkeelduiker op. Zeer bijzonder dat hij zich zo dicht onder de kust waagt; meestal heb je een telescoop nodig om ze te kunnen ontwaren. Ook opmerkelijk dat hij zich al hier vertoont, terwijl hij nog niet volledig is geruid naar het winterkleed. Het restant van zijn rode keel is nog duidelijk zichtbaar. Zodoende is het de smaakmaker van de dag.

We rijden een stukje landinwaarts, op zoek naar patrijzen. Die vinden we niet. Wel deze Kleine Zilverreiger. Vooral te zien langs onze kust, vrij zelden in het binnenland.

Een groep Wulpen peurt met de lange gebogen snavel in de grond en scharrelt zo het kostje bij elkaar.

Grote Mantelmeeuw, en hij is dan ook echt groot zoals te zien is tussen de onvolwassen zilvermeeuwen. Mooi, dat rode randje rond het oog.

Weer terug op de dam blijkt het inmiddels vloed geworden. Golven en schuim slaan hoog tegen de flanken van de dam, waardoor zijn bewoners gedwongen zijn een rustplekje te zoeken zo ongeveer op het wegdek. Handig, want zo hoef ik niet eens de auto uit om de Drieteenstrandloper te fotograferen.

Drieteenstrandlopers zijn meer dan schattige wintergasten. Hun grijs-wit flatteert ze geweldig. Je ziet ze óf hyper actief, óf slapend. Altijd met de ogen open, want het gevaar loert van overal.

Steenloper, ook al hoog op de dam. Hij lijkt een dronken pasje te maken, maar hij zet zich schrap tegen de wind.

Zeker een van mijn vogelvrienden: de Paarse Strandloper. Rustig, beetje introvert, niet schuw en met een perfecte schutkleur op basaltblokken die bekleed zijn met stenen en vastgekoekte olie.

O kijk, een Bontbekplevier. Iets groter dan een mus maar met een heel andere bouw. Leuk vogeltje dat ik graag sta opwachten wanneer ik hem aan zie komen scharrelen.

Scholeksters verlaten in de winter hun weiland of andere broedplek en concentreren zich langs de kust. Soms in grote groepen, zoals hier. Samen is gezelliger dan alleen.

Elk nadeel heb z'n voordeel. Je weet, als er mensen aan komen wandelen met een hond, dat alle vogels op de wieken gaan. Je kunt dus klaar gaan zitten met de camera schietgereed en dan is het een kwestie van op het juiste moment de knop ingedrukt houden en een beetje mazzel hebben. Mooi gezicht zo.