Even iets moois nr. 425 - Grote rivieren en polder

Een rommelpotje van twee niet-achtereenvolgende vrijdagen. Verder geen bijzonderheden.

Vanaf de Wageningse berg heb je een on-Nederlands uitzicht over een oer-Hollands landschap.

U kent dat misschien wel: langs de rommelige oevers van de Nederrijn was me geheid een steenuil beloofd. En dat raadt u dan misschien ook wel: hij was niet thuis. Jammer, maar zijn slordige biotoop kan ik wel laten zien.

Misschien wat rommelig, maar juist daardoor ook erg veel natuur langs de Nederrijn. Nou ja, dit is dan misschien cultuur, maar wel midden in de natuur...

Schitterend hè, vergroeide knotwilgen onder een prachtig wolkendek. Een tafereel dat zomaar uit een klassiek schilderij kan zijn ontsnapt.

In de polder ging ik op zoek naar de eerste weidevogels, maar behalve deze ietwat kleumende Grutto was er nog weinig te zien. Wel zag ik groepen van honderden van deze vogel in de plas-dras gebieden rond de polders. Even bij-eten, eerst opvetten, en dan klinkt hun jubel weer over de polder.

Wel erg aardig, maar nooit eerder gezien: een Turkse Tortel die vriendelijk naar me wuift.

Beetje vochtig zit mevrouw Torenvalk te kleumen op een rustiek hek. Mooi, altijd.

Haha, deze Aalscholver neemt een wel erg jolige houding aan.

Oei, dat is erg mis. Deze Kokmeeuw doet het niet meer. Ware ik wat dapperder geweest dan had ik het beestje uit zijn lijden verlost door hem diervriendelijk de hersens in te slaan, maar ja. Zal inmiddels wel ten prooi zijn gevallen aan een buizerd of hermelijn.