Even iets moois nr. 421 - Hoog water in de polder.

Ik maakte een rondje Hoeksche Waard, Dordtse Biesbosch en terug langs de Lek. Dat leverde pas aan het eind van de middag iets bijzonders op. Kijk maar mee.

Het Oude Land van Strijen beloofde mooie soorten als roodhalsgans en dwerggans. Tenminste, dat zeiden ze. Ook na lang zoeken en speuren vond ik niets van deze schoonheden. Maar eerlijk is eerlijk: een paartje Smient is gewoner dan gewoon, en toch ook erg mooi. Het zijn deze eenden die 's avonds en 's nachts dat gefluit in de lucht laten horen.

Brandganzen, ze zijn er maar zat. Mooi in hun zwart, wit en grijs. Minder mooi is dat ze steeds meer in ons land blijven hangen en er ook steeds vaker broeden. Klimaatverandering?

En Canadese ganzen horen hier al helemaal niet. Het zijn exoten (zoals bijv. ook mandarijneend of fazant,) ooit geïntroduceerd in Europa om te worden gehouden in een vijver, maar ze kregen vaste voet aan de grond. Overal in het land zijn groepen van tientallen exemplaren te vinden.

Stukje gewandeld en geglibberd in de Dordtse Biesbosch. Het water stond hoog en verder was het vrijwel leeg.

Langs de Lek zijn de uiterwaarden vol gestroomd. Het levert mooie binnenmeren op, waar veel watervogels dankbaar gebruik van maken.

De hoge waterstand geeft fraaie plaatjes van waterrijke landschappen. 

En de bomen (het lijken wel scheerkwasten) krijgen natte voeten.

Aan het eind van de middag stuit ik ineens op een fenomeen waar ik op hoopte maar dat ik in jaren niet had gezien: zwermende Spreeuwen. Het zullen er toch wel enkele tienduizenden zijn, schat ik zomaar. Liefst zie je dit tegen een lichte, kleurige lucht, maar dat zat er die middag niet in.

Het licht wordt met de minuut minder, en de zwerm groter. In wonderlijke figuren en dansende slierten nemen de Spreeuwen afscheid van de dag en van elkaar. Binnen 30 seconden zakt de groep als een bol naar beneden en vindt zijn slaapplek. Het gekwetter moet daar oorverdovend zijn geweest.