Even iets moois nr. 375 - Van tuin, bos en polder

Nu het weer wat kouder wordt heb ik de tuin wat aangepast. Hier een stronkje, daar een tak; verder een camouflagekleedje met een gat voor de lens. Doel was wat tuinsoorten te fotograferen met de herfstkleuren als achtergrond. Soms lukt dat.

Een Koolmees. In de achtergrond speelt het zonlicht door de herfstbladeren. Er zijn veel vogels die ik het liefst op de plaat zet met hun rug naar me toe. Omdat de tekening daarvan soms mooier is dan de kleuren van de borst.

Pimpelmezen hebben altijd mijn sympathie, hoeveel foto's ik er ook al van heb. Het is en blijft een mooi, subtiel gekleurd vogeltje met een actief gedrag. Soms klikt mijn camera nog als de vogel allang is gevlogen...

Ja, dit is zo'n gast waar ik graag een uurtje of wat voor zit te koukleumen. Ook hier vind ik de rug erg mooi, met dat grijs, zwart en die gele streep. Groenlingen zijn gek op zonnepitten; ze eten zowat de oren van mijn hoofd. En maken een vreselijke bende op het straatje.

Voor de zoveelste keer was ik op zoek naar de bosuil, die hier écht ergens moet zitten. Weer gaf hij niet thuis, het is om moedeloos van te worden. Zeker als er dan mensen met honden langs lopen die opbeurend zeggen: "O, vanochtend zat hij nog mooi in het zonnetje..." Grrrrrr….

Omdat we toch in het bos zijn toch maar even geconcentreerd op de herfstkleuren. Het wordt al dunner en met een of twee weken zal het allemaal wel zijn verdwenen.

In de polder tref ik deze Kauw. Door het tegenlicht komt die grijze nek niet zo uit de verf, maar dat groengrijze oog doet me altijd wel wat.

Dat is dan ook weer grappig. In een veld vol uitgebloeide zonnebloemen houden zich veel mezen op. Het is toch een heel decoratief gezicht zo, deze Koolmees in tegenlicht, die even achterom kijkt?

Als ik in de polder een Torenvalk zie die staat te bidden, dan stop ik altijd. Ik wacht dan even om te kijken of hij wat vangt en of hij dan zo vriendelijk wil zijn om dat dichtbij de auto te gaan verorberen. In dit geval was de vangst gelukt maar landde mevrouw Torenvalk een stukje verderop. Toch dicht genoeg bij om te zien dat het lot van de muis niet te benijden is.

Zo onverwacht dat ik niet snel genoeg kan uitzoomen landt plots een Ekster in de heg naast de auto. Eén foto en dan is hij al weer weg, maar je kunt nog wel een beetje zien dat zijn vleugels blauw zijn en zijn staart groen. Met een beetje zon op die delen is het werkelijk een schoonheid!