Even iets moois nr. 374 - Van gewoon naar zeldzaam

Heeft u dat nou ook? Net wanneer de eerste nachtvorst wordt gemeld; als je voelt dat de kou in je neus bijt; dat je merkt dat het laat licht wordt en vroeg donker; en dat je dan denkt, met een stille hoop en bijna angstige verwachting: het zou weer kunnen gebeuren... Vorig jaar niet, maar dit jaar... En dan? Dan wordt je half november al op je wenken bediend: er zijn Pestvogels gesignaleerd!

Ja, best zeldzaam. Pestvogels. Beetje akelige naam, maar vroeger associeerde men zijn verschijning met een in aantocht zijnde pestepidemie. Bohemian Waxwing is zijn Engelse naam en zijn bijnaam hier is lakvogel. Dat verwijst naar die mooie gele en rode vlakjes op zijn slagpennen, overigens alleen aanwezig bij volwassen exemplaren (check foto's hierna.)

Het zijn zgn. invasievogels, net als bijv. de kramsvogels en koperwieken. Maar met zoveel zijn de Pestvogels nooit. Kleine groepjes van misschien een keer 20 exemplaren overwinteren hier en plunderen onze bessenstruiken. Ze zijn best honkvast. Zitten ze er eenmaal, dan blijven ze meestal weken op dezelfde plek.

Zodoende trekken ze dagelijks massa's vogelkijkers en -fotografen, dit tot verbijstering van de lokale bevolking. Het zijn absolute schoonheden, met hun kuif, gekleurde vlakjes en dat boevenmasker. Zouden ze een strenge winter aankondigen?

Nog eentje dan. Wie weet krijg ik ze deze winter niet meer voor de lens.

Dat bedoel ik: gewoon hè. Een Ekster, een schaap, een weiland. Tja, hoe gewoon wil je het hebben. Zo gewoon zag ik het nooit eerder...

Een Ransuil. 's Winters zoeken ze elkaars gezelschap. In deze boom telde ik er maar liefst 24, maar alleen deze zat een beetje vrij. Hij knapte een uiltje, maar omdat ik weet dat vogels vaak maar korte slaapjes maken wachtte ik even.

En inderdaad werd hij een kwartiertje later wakker. De aanblik van de op hem gerichte camera stemde hem niet echt zachtmoedig, aan zijn oogopslag te zien.

Jaja, ook zeldzaam. In een Zuid-Hollandse polder bivakkeren maar liefst zeven Koereigers. Zoals de naam al doet vermoeden foerageren ze graag tussen de ehhhh schapen.

 

Het zijn leuke, kleine reigertjes, met een vrij actief gedrag. Ze draven over het weiland en jagen op alles wat beweegt. Nou ja, nu even niet.

Heeft u dat ook? Ik heb van mijn leven nog nooit zoveel Roodborsten gehoord en gezien. Het lijkt wel of elke boom zijn eigen roodborst heeft. Waarschijnlijk trekt onze Hollandse populatie niet weg, terwijl er wel noorderlingen bij komen.

In de schitterend gekleurde bossen ben ik op zoek naar de bosuil. Omdat ik hem niet vind fotografeer ik wat ik vermoed dat zijn woonplaats is. Je zou bijna willen ruilen...