Even iets moois nr. 358 - dagje Texel

De vogelvrije vrijdag bracht ons tijdig naar Texel, een eiland waar in elk jaargetij meer dan genoeg te doen en te zien is. Ik ging voor de nachtegalen die zich dezer dagen uitbundig laten horen (omdat ze bij voorkeur zingen vanuit dicht struikgewas zie je ze maar heel zelden) en de morinelplevier, die momenteel doortrekt op weg naar noordelijker streken. Ik zag er zes van die laatste, maar te ver voor een foto. Gelukkig was het niet mijn enige 'lifer.'

Onmiskenbaar: een Boompieper. Af en toe maakte hij nog een baltsvlucht, maar ik vrees dat hij te laat is om nog een partner te kunnen vinden.

De Kluut. Een prachtige, elegante steltloper. De meeste zitten nu te broeden, de partner houdt een oogje in het zeil.

En als één Kluut al mooi is, hoe mooi zijn er dan twee bij elkaar... Je ziet hier goed dat het zonnetje even weg was; de kleuren zijn heel anders nu.

Nog eentje dan, vanwege de fraaie spiegeling in het ondiepe water.

Op Texel staan nogal wat wilde Hyacinten. Behalve de blauwe ook de roze.

De bloeitijd is al voorbij maar eigenlijk vind ik dat nauwelijks  afbreuk doen aan de schoonheid van het bloemetje.

Onderweg krijg ik van iemand de tip dat er in de Staatsbossen een Fluiter zit. Hij zou zich zonder veel moeite prettig laten portretteren. Omdat het mijn eerste fluiter zou zijn - voor mij een 'lifer' dus - begeef ik mij spoorslags naar de aangegeven plek. Als ik uit de auto stap hoor ik al zijn kenmerkende zang (die ik overigens slechts ken van het internet.)

Een Fluiter is echt een vogel van het bos. Er zijn er zat, maar dan moet je wel op het juiste moment op de juiste plek zijn. Voor Texel is het een beetje een vreemdeling, waarschijnlijk aangevoerd met de oostelijke winden.

Nog eentje dan. Door het zonlicht dat door de bladeren wordt gefilterd krijg je een mooi licht-schaduw effect. Ik ben erg blij met m'n fluiterplaatjes...