Even iets moois nr. 356 - Van bosuil, schuurduif en poldergrutto

Een verzameling plaatjes van de afgelopen weken. Op verschillende tijdstippen en plekken, met diverse kwaliteiten.

"Uilskuiken" is in de regel niet bedoeld als compliment. Hier zien we een jonge Bosuil, soezend in de vork van twee boomtakken. Een knapperd is het nog niet, maar dat gaat ongetwijfeld veranderen.

En hier vader Bosuil. Zoals het een ouder betaamt zit hij zeer alert zijn twee kuikens in het oog te houden, maar niet heus. Die jongen worden in deze fase 'takkelingen' genoemd omdat ze wandelingen maken over de takken van de boom waarin zich hun nest bevindt.

Zie je trouwens dat zo'n Bosuil vrijwel wegvalt tegen de boomstam waar hij dicht tegenaan zit?

Als er een Houtduif op de nok van ons schuurtje landt pak ik gauw de camera. Terecht, want een minuut later krijgt hij gezelschap van een iets kleiner exemplaar. Ze lijken elkaar te kennen, want ze beginnen gelijk te tongzoe…. ehhhh, te snavelen.

Het blijkt het voorspel voor de paring. Het vrouwtje nodigt haar partner uit door heel laag te gaan zitten en manlief maakt enthousiast gebruik van dat opstapje. Een bijzonder gezicht.

Vrij jonge eendenkuikens, maar in hetzelfde gebied wemelt het van de kauwen, de eksters en de mantelmeeuwen. Dit gezin gaat niet compleet de volwassenheid halen!

Vooruit, toch nog maar een keertje de Graspieper. Voor het oog van de camera gaat hij zitten poetsen, zingt dan kort een liedje en hop... verdwijnt hij in het gras.

Omdat het gedrag van een Grutto met jongen nogal voorspelbaar is, stap ik uit de auto. En inderdaad: de Grutto vliegt het slootje over en komt eens poolshoogte nemen. Met een koele blik maant hij mij op te krassen, maar ik maak rustig een foto. Straf overbelicht, want ik hou van bijna transparante, pastelachtige kleuren.

Daar wordt het humeur van de Grutto niet beter van en dreigend schreeuwend beent hij mijn kant uit. Daar kan ik niet tegenop natuurlijk, dus ik spring in de auto en rij een stukje verder.

Dat kalmeert hem en dan is hij ook best genegen even te poseren. Voor wat hoort wat denken we allebei.

Ik blijf nog een poosje staan en speur naar de pullen die zo fanatiek worden verdedigd. Twee ontdek ik er, wat verder in het weiland en onder het wakend oog van de partner. Een bewijsplaatje, meer zat er niet in.