Even iets moois nr. 349 - Langs de Zuid-Hollandse eilanden

De vogelvrije vrijdag voerde ons naar de Zuid-Hollandse eilanden. Ik hoopte eindelijk weer eens de strandleeuwerik voor de lens te krijgen, en begon daarom bij de Kwade Hoek. Straks meer daar over.

De mooiste foto van de dag maakte ik op de Brouwersdam. Toen we daar aankwamen zat het potdicht van de mist, maar na een bak koffie met Zeeuwse bolus bleek het een stuk helderder. Met enig speuren vond ik deze Paarse Strandloper. Een beetje introvert vogeltje; met zijn rustige gedrag en weinig opvallende pak valt hij weg tegen de aangegroeide basaltblokken.

Eenmaal gevonden klauter ik naar beneden, in de lijn waar ik verwacht dat de vogel naar toe scharrelt. Door heel stil te blijven zitten rommelt hij dan inderdaad op luttele meters voor me langs. Altijd weer bijzonder om mee te maken. Ik blijf ze sympathiek vinden, die Paarse Strandloper. 's Zomers moet je ervoor naar de Noorse kusten of IJsland.

Deze jolig gekuifde zwemmer is een man Middelste Zaagbek. Ook een wintergast, die broedt in Scandinavië en Siberië. Zijn grotere broer, eveneens hier te gast in de winter, vinden we meer in het binnenland, maar de Middelste zie je vooral langs onze kust.

Een vogel om het op te leren, zeg ik altijd maar: de Steenloper. Een typische wintergast die massaal voorkomt langs onze kust. Een levendig beestje en niet schuw. Redelijk te benaderen, maar het best is 'm gewoon op te wachten. Zie je er een, dan is de rest van de familie niet ver weg.

Voedsel vindt de Steenloper op en tussen de stenen van dammen en pieren. Deze heeft nog (of al?) wat bruine veren van zijn zomerkleed.

Aan de kust vinden we ook grote groepen Scholeksters. Nog een paar weken en dan bevolken ze weer onze polders.

Zeehonden zijn nieuwsgierige aagjes. Allicht te zien rond de spuisluis in de Brouwersdam. Een keer zag ik er wel zeven tegelijk; gewone en grijze zeehond door elkaar. Die laatste is een stuk groter.

Altijd ver op zee (telescoop mee!) en een bekende van elke vogelaar: de Roodkeelduiker. Kenmerkend is de schuin omhoog gehouden snavel waardoor ze makkelijk te herkennen zijn. 's Zomers moet je ervoor naar het noorden. Ze hebben dan inderdaad een rode keel en zijn ook overigens zo mooi getekend dat het je de adem beneemt.

Een Zilvermeeuw heeft een smakelijke buit gevonden die hij in een paar happen leeg slobbert.

Ah, een Grote Zeldzaamheid die zich overigens elk jaar wel even laat zien: de Zwarte Zeekoet. 's Zomers volledig zwart, in de winter gehuld in grijzen. Vertoeft meer onder dan boven water en duikt dan van alles op. Leuk om hem op je jaarlijstje te hebben.

Maar zoals gezegd begon de dag aan de Kwade Hoek, onderdeel van de Goereese duinen. Zeer fraai, erg rustig ook, veel vogels en in de winter altijd de habitat van de strandleeuwerik en ijsgors. En daar ging het me om. Maar na een paar uur ploeteren door los zand en ingespannen zoeken tussen de lage begroeiing begon het fiasco van deze missie tot me doo.. Ik bedoel eigenlijk te zeggen: na een heerlijke wandeling met havik, goudvink en cetti's zanger staken we (bijna zonder natte voeten) de slenk over die ons scheidde van de duinen en de parkeerplaats, en reden vervolgens richting Brouwersdam. Ja, zo ging het.