Even iets moois nr. 348 - dagje vogelhut

Weer eens een dagje geboekt in HBN hut nr. 3, in het Sallandse bos- en heidelandschap. Het zou fors gaan regenen, maar dat viel mee. Een dag stilzitten zorgt dat je tot op het bot verkleumd raakt, maar prettig gezelschap maakte dat ik dat nauwelijks voelde.

O, dat is toch wel heel schattig: twee Pimpelmezen die samen badderen.

Waar je ook bent, de Vink is er altijd. Hier een man op zoek naar de lekkernijtjes die we hebben uitgestrooid.

Maar deze zien we toch lang niet altijd: de Zwarte Mees, een echt bosvogeltje. Heeft best een grote kop voor zo'n klein lijfje.

Nóg eentje dan, zodat u nooit meer vergeet hoe de Zwarte Mees eruit ziet. Klein, rusteloos en een beetje nonchalant in het verenpak.

Zó standaard dat het een beetje cliché begint te worden, maar toch blijf ik altijd mijn lens richten op een Grote Bonte Specht die aan de zijkant van een stam naar eten zoekt. Ik krijg er nooit genoeg van en zeg nou zelf: u toch ook niet?

Hier dezelfde Grote Bonte Specht op zoek naar het vet dat we voor hem hebben verstopt. Zijn rode kruin vertelt dat het een man is.

Nóg een echt bosvogeltje: de Glanskop. Altijd in beweging, dus het is een hele kunst om er een scherpe foto van te krijgen. Zeker bij donker weer die een hoge ISO nodig maakt.

Nog een de Glanskop. Als hij zo - een beetje in elkaar gedoken - zit dacht ik even dat het een matkop zou kunnen zijn. Maar zijn opgewekt 'witjoe-witjoe' maakte aan elke twijfel een einde: gewoon de glanskop.

Ook een vogel waar ik nooit genoeg foto's van heb: de Roodborst. Mooi hoe zijn rug hetzelfde kleurt als de boomstronk.

Eén of twee portretjes van de Koolmees voeg ik graag aan mijn collectie koolmeesfoto's toe.

Al met al een frisse belevenis waar ik erg van heb genoten.