Even iets moois nr. 337 - Biotopwildpark Anholter Schweiz

Eens in de twee jaar gaan we naar het Biotopwildpark Anholter Schweiz. Een hele mond vol, maar op de site wordt nadrukkelijk gevraagd de hele naam te vermelden als je foto's vanuit hier publiceert. Het is een dierenpark net over de grens, waar de (Europese) dieren een relatief grote ruimte ter beschikking hebben. Eveneens op de site wordt er - in het Nederlands! -  op gewezen dat er op het hele park alleen maar contant kan worden betaald. Duitsland heeft misschien meer windmolens, maar wij meer PIN automaten!

In ieder geval hoop ik altijd op mooie plaatjes van wolf, lynx en wilde kat, maar helaas liet de lynx zich niet zien. Sowieso maakte ik veel minder foto's dan verwacht.

Het park dankt zijn naam aan het rustiek houten chalet dat op een eilandje in een meertje ligt, centraal op het park. Koffie komt niet in een kopje, maar in een kannetje. En nee, bij dat kannetje kun je niet een tweede kopje krijgen. En zo, te vol getankt met Duitse koffie, beginnen we onze rondwandeling.

We komen langs een stukje water met moeras. Daar foerageert een juveniele Steltkluut.

De Steltkluut komt ook voor in Nederland, met slechts enkele broedparen per jaar. Hier een adulte vogel. Ze ogen uiterst fragiel maar lijken daar zelf geen last van te hebben.

Het is even zoeken hoe ik door het gaas heen fotografeer, maar dan heb ik ook een fraai shot op deze Sneeuwuil. Een echt wilde zal ik wel nooit zien, denk ik.

De Europese Wilde Kat heeft zijn leefgebied inmiddels uitgebreid tot in Zuid-Limburg. Omdat ze hoofdzakelijk 's nachts actief zijn weten we dat alleen van camerabeelden van Staatsbosbeheer. Mooie beesten met een warm gekleurde vacht.

Een portretje door de bladeren heen. Verschil met onze huiskat is er nauwelijks, zo te zien.

Toch doet het me altijd wat om een dier dat wij alleen als huisdier kennen, in wilde vorm te zien. Al voel ik me daarbij ook wel dubbel: ze zitten immers alsnog achter een gazen hek. Mooi hè, die gebandeerde staart.

Ja, de Wolf dus. Hoewel achter een hek en opgegroeid in gevangenschap boezemen ze toch ontzag in. Een spannend idee dat ze inmiddels ook bij ons in het wild zijn gesignaleerd ("Trojka hier, trojka daar...")

Niet helemaal onbegrijpelijk dat een schapenboer enigszins beducht is voor deze verrijking van onze fauna.