Even iets moois nr. 319 - een addertje onder het gras...

De vogelvrije vrijdag begon met een al langer levende wens: een Adder op de foto.

Ik was al eens eerder op zoek geweest naar de Adder, maar als westerling heb je daar weinig ervaring mee. Het werd dan ook niks. Ik besloot het nu wat beter voor te bereiden en vroeg een bevriend natuurfotograaf waar ik moest zoeken en hoe ik moest kijken. En zo toog ik naar het Haaksbergerveen. Een fotograaf die ik daar tegenkwam bevestigde dat er inderdaad één Adder in de berm lag. Ik zoeken en speuren op de aangegeven plek, maar ik zag helemaal niets. 'Zie je 'm echt niet?' vroeg de man verbaasd toen ik onverrichterzake terugkeerde. Hij liep even met me mee en wees: 'Daar ligt hij te zonnen...' Toen zag ik hem ook...

Nogal onder de indruk van mijn eerste Adder en enigszins beducht voor de (soms) dodelijke giftanden nam ik een paar foto's met de telelens. Het beest bleef helemaal tussen de begroeiing, dus om een lang verhaal kort te maken: ik ga nog eens een poging wagen voor betere foto's! Desondanks een prachtige belevenis.

Het Haaksbergerveen is overigens een schitterend natuurgebied met vennen en moerassen. De moeite waard om doorheen te wandelen.

Op de terugweg nog maar even langs de Eempolders. Daar trof ik dit merkwaardige tafereel aan. Het lijkt er sterk op dat meneer Tureluur zijn hormonen niet meer onder controle heeft en mevrouw Tureluur een goed heenkomen zoekt.

Op zaterdag maar eens even op zoek naar de Blauwborst. Die was snel gevonden. In het natuurgebied De Groene Jonker loop je van de ene in de andere, maar vanwege de wind bleven ze graag wat lager in het riet.

Tussen de wuivende stengels door kreeg ik soms een glimp van deze prachtige vogel. Er komt vast nog eens een herkansing voor een betere foto.

Door het tegenlicht vervaagt de verte en lichten de rietpluimen op.