Even iets moois nr. 305 - De slachtpartij...

Vorige week kon ik prachtig de poetsende mevrouw Torenvalk vastleggen; zie de vorige blog. Deze week nog maar eens bij haar op bezoek. We mochten getuige zijn van het nuttigen van de warme maaltijd en dat levert een blog op die minder geschikt is voor de zwakke maag. Dus bezint eer ge eraan begint...

We staan er nog maar even als de Torenvalk een prooi vangt; zo te zien een muis. Op een paaltje begint ze eraan. 

"Zo, de kop is er af" zal ze gedacht hebben na de eerste hap. Maar de gedachten van een torenvalk zijn natuurlijk nooit helemaal te doorgronden, zeker niet bij een vrouwtje.

Zacht en smakelijk altijd, die ingewanden...

"Vanwaar deze belangstelling, heb ik iets van je aan soms? Of wil je mee eten?"

Uiteindelijk wordt het niet meer helemaal complete restant in één keer naar binnen gewerkt. Een paar keer driftig slikken (en hoorde ik ook niet een beschaafd boertje?...) en het tafereel is weer geheel vredig; alsof er niets gewelddadigs is gebeurd. Wij zeggen dankjewel en vervolgen onze rit, enigszins onder de indruk...

Gelukkig stuiten we op dit intieme plaatje: een koppeltje Turkse Tortel dat elkaar af en toe besnavelt. Het voorjaar al in de kop, dat zie je zo.

Deze Spreeuw, eentje uit een groep van wel 200, straalt levensvreugde uit. Hij stort zijn enthousiast gezang uit over de polder.

Een Grote Zilverreiger zoekt zijn weg in de polder. Er zijn er veel zoals u waarschijnlijk zelf ook al gezien hebt.