Even iets moois nr. 581 - bollenvelden en gele kwikstaart

Ik maakte de afgelopen week zo onwijs veel foto's - en allemaal het aanzien meer dan waard - dat het een wat uitgebreider blog wordt. Bovendien zó kleurrijk dat u beter de zonnebril erbij kunt pakken.

Kijk dat dan: een Landkaartje! Voor het allereerst in onze eigen tuin.

Ik werk alweer een paar jaar in de kop van Noord-Holland en weet zodoende waar het moois te vinden is. Zoals het natuurgebiedje Wildrijk bij Sintmaartenszee. Dat is in dit jaargetij bedekt met een tapijt van (wilde) hyacinten.

Leuk om weer eens te oefenen met het macro-objectief. Want ook de roze variant schreeuwt om aandacht.

In hetzelfde perceel vinden we ook een paar plakken Bosanemoon. Ook zeer fotogeniek.

Mooi, zo'n veldboeket van zachtroze en hard blauw.

Net onder Julianadorp vinden we een veld Blauwe Druifjes.

Van dichtbij ook erg fraai.

Toen ik afgelopen woensdag in het gebied arriveerde, hing er nog mist. In de verte zie je een eerste vlek zonlicht. Dat breidde zich snel uit, gelukkig.

Van dichtbij ook mooi natuurlijk: gele Tulpen.

In zo'n bollenveld ga ik altijd op zoek naar de eenling, of degene die zijn kop boven het maaiveld uitsteekt.

Oerhollands natuurlijk: tulpenvelden, een bollenschuur en windmolens,

en dat in verschillende varianten.

In eerste instantie blijven de Gele Kwikken wat verlegen op afstand.

Maar ze laten hun schroom varen als ik op mijn knieën tussen de tulpenbedden zak en gebruik maak van hun natuurlijke nieuwsgierigheid.

De Gele Kwikstaart foerageert graag op tulpen. Want als de tulp open is dan trekt dat allerlei kleine vliegjes aan, een lekkernij voor de Gele Kwik.

Daarbij zingen ze het hoogste lied, in dit geval een heel eenvoudig wijsje. Geheel verKwikt ga ik op zoek naar het volgende moois.

Mooie zachte kleuren heeft zo'n Tulp in de knop.

Misschien ligt het aan mezelf, maar ik kan me niet herinneren de velden ooit zo kleurrijk te hebben gezien.

O ja, de Groenpootruiters trekken door. Mooie vogels, ruiters, en daarvan is de groenpoot een van de grotere.

Er loopt een Kluut door het laagstaande water. Om eens wat uit te proberen belicht ik de foto extreem over. High-key heet dat en dan is er behalve wit niet zo veel meer te zien. Maar bij een Kluut pakt dat wel aardig uit.

Ineens landt er een Lepelaar voor de hut. Heel even blijft hij in beeld, dan verdwijnt hij om een hoekje.

Koddig gezicht, zo'n Kuifeend recht van voren.

Ik ben geen fan van de Grauwe Gans en daarom snij ik zijn kop er gewoon af. Maar die jonkies zijn natuurlijk erg schattig.

Ook grappig: een Witte Kwikstaart staat op een zandplaatje te kijken naar een foeragerende bergeend.

Fraai gekleurde, grote eenden, die Bergeenden. Ze broeden in holen, dus overal waar konijnen zitten (zoals in de duinen) daar vind je ook de Bergeend.

Heel gewoon natuurlijk, zo'n Scholekster. Ik vind het plaatje wel leuk zo, met die bloemetjes er nog bij.

Zoals gezegd: de oogst van een dag of twee. Dan zijn we er maar weer doorheen en komt er ruimte voor nieuwe belevenissen.