Even iets moois nr. 459 - De mislukkingen...

Tja. Veel fotografen maken aan het eind van het jaar een fraai overzichtje van hun mooiste foto's. Dat doe ik niet. Enerzijds omdat ik moeilijk kan kiezen, dus het worden er te veel of het kost me te veel tijd; anderzijds: u heeft mijn mooiste foto's al lang een keer gezien. Dusss... Hier mijn overzicht met een zeer kleine selectie van die duizenden mislukte foto's!

Buiten dat: voor alle lezers een gezond en gelukkig 2022 toegewenst!

Er waren veel Buizerds dit jaar. Had ik er eindelijk eentje die me wat dichterbij liet komen, vliegt ie weg op het moment suprême.

Dit voorjaar probeerde ik me te bekwamen in het vastleggen van Grutto's in de vlucht. De oefening was er, maar de kunst moet nog worden gebaard getuige deze foto.

Van de zomer trof ik een aantal Levendbarende Hagedissen aan op de Hoge Veluwe. Bijzonder leuke foto onderwerpen, maar als ze even van je schrikken zijn ze in één beweging vertrokken.

Oei, wat een misser. Een veel te lange sluitertijd maakt van deze Scholekster, mét denk ik een Steenloper, een nogal mistige boel.

Dacht ik mooi de rijp van twee weken terug te kunnen benutten voor wat sfeervolle foto's, wil deze Pimpelmees echt niet even meewerken.

Grappig gezicht. Deze Koolmees lijkt een raket na te doen.

Hoe leuk had deze foto kunnen zijn met een wat kortere sluitertijd. Het is een Glanskop en je ziet op de foto nog de regen vallen.

Ik ben een fractie van een seconde te laat: deze Boomklever is net uit de startblokken als de sluiter klikt.

Misschien een goed excuus dat de Staartmees nooit een halve seconde stil zit, maar iets beters had ik er graag van gehad.

Mooi moment, een tweetal Kepen in onze eigen tuin. Er is van alles goed scherp, maar niet de vogel.

Omdat ik het weet kan ik u vertellen dat hier een Oeverpieper wegvliegt. Het was op de zuidpier in fel tegenlicht en ik hoopte op een mooie, kunstzinnige foto. Misschien is het dat ook wel, nu ik er nog eens naar kijk...

Ja, niet te geloven, maar dit is mijn beste foto ooit van de Bruine Boszanger. Een van de Grote Zeldzaamheden die af en toe in ons land wordt gezien. Nu wilde het toeval dat ik net de purperkoet stond te fotograferen (nóg zeldzamer dan de BB) toen de mare mij bereikte dat op luttele honderden meters afstand die boszanger werd gezien. Een uur lang heb ik in de bosjes staan turen, maar het vogeltje bleef angstvallig aan de achterkant van het struikgewas. Beter dan dit werd het niet; beetje jammere afsluiting van 2021, al was de beleving er niet minder om.