Even iets moois nr. 309 - Noord-Holland

Klein rondje Noord-Holland maar. Eerst IJmuiden met de zuidpier. Ik kom er graag in de winter, want er is eigenlijk altijd wel wat te zien. 

Ik heb nog een appeltje te schillen met de groep Sneeuwgorzen die daar al twee maanden zit. De foto's die ik ervan maakte waren te ver naar mijn smaak. Altijd bij elkaar en ze vliegen nogal makkelijk op als je ze probeert te benaderen. Ik moet dus wat anders verzinnen. Leuke vogeltjes die zich hier 's winters prima vermaken langs onze kust.

Ze houden zich op in een strookje tussen strand en duinen. Tussen de begroeiing kun je de hele groep zomaar een hele tijd kwijt zijn. En dan is het een kwestie van de oude vogelaarswijsheid zien toe te passen: ga niet naar de vogel, maar zorg dat die bij jou komt...

Even zien: ze scharrelen zoetjes aan een beetje naar rechts. Met een grote boog loop ik erom heen en ga 30 meter verderop in het zand op mijn knieën zitten wachten. En wachten. En wachten. Door een richeltje in het zand kan ik ze niet meer zien, dus ik kan slechts hopen dat ze nog steeds mijn kant een beetje op komen.

Plots staat er eentje op het randje en kijkt me even verbaasd aan. Dat was er zojuist nog niet, zie je 'm denken. Dan komt nummer twee. En drie. En vier... En dan zomaar zit ik midden tussen de rondpikkende Sneeuwgorzen die op een armlengte langs trippelen. Het klikken van de camera stoort ze niet en ik haal 10 minuten geen adem... 

Kort onder het strand zwemt een Zeehond. Af en toe zie ik zijn kop boven water. Dat zou leuk zijn, als-ie nou eens even het strand op schoof. En dat gebeurt! Hij ligt er één minuutje en schuift dan weer terug, de golven in.

En als je even geen vogeltje ziet, dan fotografeer je toch gewoon de loodsboot...

Vooruit, nog maar eens de Aalscholver. Hij poseert te mooi om dat zomaar te negeren...

Iets noordelijker vinden we de Harger- en Pettemer polder. Alleen voor die naam al zou je er elke week wel even willen kijken. Ik denk dat er wel 1.000 Wulpen lopen...

.... en vliegen.